Μάσιμο Καρέρα (Massimo Carrera) – (2019/2020)

Γεννήθηκε στις 22 Απριλίου 1964 στο Pozzuolo Martesana στα περίχωρα του Μιλάνο.
Χαρακτηριστική περίπτωση απροσπέλαστου αμυντικού, άλλοτε στο δεξί άκρο της άμυνας και άλλοτε στο κέντρο της που αναδεικνύεται σε σύμβολο και ηγέτη της ομάδας του. Διόλου τυχαίο το παρατσούκλι που τον ακολούθησε σε όλη σχεδόν την καριέρα του σαν ποδοσφαιριστής. Carrera «La Bandera», δηλαδή «Η Σημαία». Και πράγματι ο Μάσιμο Καρέρα, στις ομάδες με τις οποίες αγωνίστηκε, υπήρξε εμβληματικός παίκτης και αγαπήθηκε από το φίλαθλο κοινό τους. Δυναμικός, με άριστη ποδοσφαιρική σκέψη και χαρακτήρα «ηγέτη» που στα δύσκολα μπαίνει μπροστά και παίρνει την ομάδα στις πλάτες του.
Το Ιταλικό κοινό που λατρεύει τέτοιες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών τον «ερωτεύτηκε» «με την πρώτη ματιά» από το ξεκίνημα του το 1982 στην Λομβαρδία και την Pro Sesto S.R.L., την ομάδα του Sesto San Giovanni, της Μιλανέζικης γειτονιάς στην οποία μεγάλωσε μαζί με τις αδελφές του Κλαούντια και Τιτσιάνα.
Οι γονείς του, Κάρλο και Φραντσέσκα, βλέποντας την παθολογική αγάπη που έδειχνε από μικρός για το ποδόσφαιρο δεν εμπόδισαν την ένταξη του στις ακαδημίες της Pro Sesto S.R.L και ο νεαρός Μάσιμο αφού ντεμπούταρε στην ανδρική ομάδα του συλλόγου, ξεκίνησε να αλλάζει κάθε χρόνο φανέλα ανεβαίνοντας τα σκαλιά των κατηγοριών του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Στις 18 Μαΐου 1986 σκόραρε το πρώτο του γκολ, με την φανέλα της Πεσκάρα στη Serie Β κόντρα στη Λάτσιο. Εκείνο το καλοκαίρι ήρθε και η μεταγραφή στον πρώτο μεγάλο «σταθμό» της καριέρας του, την Μπάρι. Έμεινε στο λιμάνι της Αδριατικής πέντε χρόνια σαν ακλόνητος δεξιός μπακ της ομάδας και το 1989 βρέθηκε με τους “Πετεινούς» («Galleti») στην Serie A.
Η παρουσία του στα «μεγάλα σαλόνια» κάθε άλλο παρά πέρασε απαρατήρητη από τους «μεγάλους» του Καμπιονάτο με την μοίρα να του φέρνει πρόταση από την ομάδα που ήταν από παιδί οπαδός της, την Γιουβέντους του Τζοβάνι Τραπατόνι. Το καλοκαίρι του 1991 φόρεσε την αγαπημένη του ασπρόμαυρη ριγέ φανέλα και ένα χρόνο αργότερα χρίστηκε διεθνής από τον Αρίγκο Σάκι σε ένα φιλικό κόντρα στο Σαν Μαρίνο τον Φεβρουάριο του 1992. Πήρε με την «Μεγάλη Κυρία» το πρώτο του Ευρωπαϊκό τρόπαιο (Κύπελλο ΟΥΕΦΑ) το 1993 και όταν το 1994 ο Μαρσέλο Λίπι τον μετέφερε σε θέση λίμπερο, έγινε η «κολόνα» της «Γιούβε» κερδίζοντας μαζί της 1 Πρωτάθλημα, 1 Κύπελλο, 1 Σούπερ Καπ Ιταλίας και βέβαια το «Ιερό Δισκοπότηρο» του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, το Champions League της σεζόν 1995-96. Μετά από 166 συμμετοχές με τους «μπιανκονέρι» και στα πλαίσια της ανανέωσης που επιχείρησε η ομάδα το καλοκαίρι του 1996, μεταγράφηκε στην Αταλάντα. Στα 32 του, πήρε αμέσως το περιβραχιόνιο του αρχηγού και έμεινε στο Μπέργκαμο φορώντας τη φανέλα της «Θεάς» για επτά χρόνια, καταγράφοντας 207 συμμετοχές, σκοράροντας 3 γκολ και «κερδίζοντας» τις καρδιές των «Orobici» μέχρι του σημείου να γραφτεί και τραγούδι – ύμνος για εκείνον από τον φανατικό οπαδό της Αταλάντα και μουσικό Tiziano Incani («Il Bepi») και τη μπάντα του «Prismas». Το τραγούδι γράφτηκε το 2004, αφού ο Καρέρα είχε αποχωρήσει για τη Νάπολι και είναι μια επίκληση για την επιστροφή του στο Μπέργκαμο που ξεχειλίζει από λατρεία και θαυμασμό.
«Se per innamorarmi ancora
Tornerai super Massimo Carrera
Che importa se ha un’autonomia di un quarto d’ora»
«Για να ερωτευτώ ξανά,
Γύρισε πίσω, Μάσιμο Καρέρα,
Ποιος νοιάζεται αν αντέχεις πια μόνο για ένα τέταρτο της ώρας»
Μετά τη Νάπολι και την Τρεβίζο, στα 41 του, υπέγραψε στην Pro Vercelli που αποτέλεσε και το «κύκνειο άσμα» της ποδοσφαιρικής του καριέρας τρία χρόνια μετά, στο τέλος της σεζόν 2007-08.
Σχεδόν αμέσως μετά τον «αποχαιρετισμό στα όπλα» της ενεργούς δράσης, ο Καρέρα μπήκε στον κόσμο της προπονητικής. Που αλλού, παρά στην μεγάλη αγάπη της καρδιάς του, την Γιουβέντους. Στις 18 Ιουνίου 2009 ανέλαβε Τεχνικός Συντονιστής σε όλα τα τμήματα υποδομής του κλαμπ, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2011. Το καλοκαίρι του 2011, ο Αντόνιο Κόντε, με τον οποίο κατέκτησαν μαζί σαν συμπαίκτες το Champions League του 1996, τον κάλεσε σαν Τεχνικό Διευθυντή στην πρώτη ομάδα της «Vecchia Signora». Ο Καρέρα ανταποκρίθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη και βρέθηκε στον πάγκο της Γιουβέντους συναντώντας εκεί και άλλον έναν παλιό γνώριμο, τον συμπαίκτη του στους «μπιανκονέρι» του 1991-92 Άντζελο Αλέσιο που ήταν πρώτος βοηθός του Κόντε.
Ένα χρόνο μετά, το καλοκαίρι του 2012, η «καταιγίδα» του σκανδάλου στημένων αγώνων «Scommessopoli» χτυπά το Ιταλικό ποδόσφαιρο και οι δικαστικές αποφάσεις τιμωρούν με αποκλεισμό 10 μηνών τον Κόντε και 8 μηνών τον Αλέσιο. Ο πάγκος της Γιουβέντους «ορφανεύει» και ο Μάσιμο Καρέρα καλείται και αναλαμβάνει προσωρινός πρώτος προπονητής. Κάνει ντεμπούτο στις 4 Αυγούστου στο φιλικό απέναντι στη Μάλαγα στο Σαλέρνο και μια εβδομάδα μετά, στις 11 του ίδιου μήνα, στο πρώτο του επίσημο ματς σε αυτή τη θέση, κερδίζει στο Πεκίνο το Σούπερ Καπ Ιταλίας απέναντι στη Νάπολι. Στις 19 Σεπτεμβρίου 2012 κάνει την παρθενική του εμφάνιση σαν πρώτος προπονητής στο Champions League, στο Λονδίνο απέναντι στην Τσέλσι. Περίπου έναν μήνα μετά, η ποινή του Αλέσιο «πέφτει» και ο Καρέρα αφήνει το πόστο του head coach σε εκείνον μετά το ματς με την Σιένα, επιστρέφοντας στη θέση του Τεχνικού Διευθυντή. Δύο μήνες «αήττητος» με 7 νίκες και 3 ισοπαλίες σε όλες τις διοργανώσεις.
Τον Αύγουστο του 2014 ο Αντόνιο Κόντε αναλαμβάνει την Εθνική Ιταλίας και ο Καρέρα βρίσκεται δίπλα του σαν βοηθός παίρνοντας μέρος στο EURO 2016 όπου η «squadra azzura» έφτασε μέχρι τον Ημιτελικό.
Το 2016, μετά από 4 χρόνια στο πλευρό του Κόντε, οι δρόμοι τους χωρίζουν. Ο Αντόνιο αναλαμβάνει την Τσέλσι και ο Μάσιμο γίνεται Τεχνικός Διευθυντής και βοηθός του Ντμίτρι Αλένιτσεβ στην Σπαρτάκ Μόσχας. Ο Αλένιτσεβ παραιτήθηκε από τη θέση του στις 5 Αυγούστου 2016, ύστερα από τον αποκλεισμό της ομάδας στο Γιουρόπα Λιγκ από την ΑΕΚ Λάρνακας και ο Καρέρα ορίστηκε ως προσωρινός προπονητής μέχρι να ολοκληρωθεί η συμφωνία της Σπαρτάκ με τον τεχνικό της Ροστόβ Κούρμπαν Μπερντίγεβ. Ο Ιταλός έπαιρνε αποτελέσματα, ο Μπερντίγεβ δεν έφτασε ποτέ στη Μόσχα και ο Καρέρα μονιμοποιήθηκε στον πάγκο της ομάδας. Ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες του κλαμπ από εκείνον κατακτώντας το Πρωτάθλημα Ρωσίας για την Σπαρτάκ μετά από 16 χρόνια ενώ ζευγάρωσε τους τίτλους του παίρνοντας και το Σούπερ Καπ απέναντι στην «αιώνια αντίπαλο» Λοκομοτίβ Μόσχας. Για ακόμη μία φορά γινόταν «ίνδαλμα» για τον κόσμο της ομάδας που υπηρετούσε. Οι δύο επόμενες χρονιές του στη Ρωσία είχαν καλές πορείες σε όλες τις διοργανώσεις, εγχώριες και μη, χωρίς όμως κάποια διάκριση και στις 22 Οκτωβρίου 2018 αποχαιρέτησε την Μόσχα.
Στις 7 Δεκεμβρίου 2019, υπέγραψε συμβόλαιο 1,5 έτους ως προπονητής της ΑΕΚ σαν ανερχόμενος Ιταλός τεχνικός με τις περγαμηνές του Πρωταθλητή Ρωσίας. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η χρονιά είχε ξεκινήσει με Τεχνικό Διευθυντή στην «Ένωση» τον Νίκο Λυμπερόπουλο και προπονητή την προσωπική του επιλογή Μιγκέλ Καρντόσο. Το τραγικό ξεκίνημα της ομάδας έφερε την απομάκρυνση και των δύο και την αντικατάσταση τους από τον Ίλια Ίβιτς σαν Τεχνικό Διευθυντή και τον Νίκο Κωστένογλου σαν προσωρινό προπονητή. Ο Καρέρα αποτέλεσε προσωπική επιλογή του Ίβιτς, κυρίως λόγω των διασυνδέσεων του με την Ιταλική «αγορά».
Στο ντεμπούτο του ως προπονητής του συλλόγου, κέρδισε εκτός έδρας την Ξάνθη με 0-1 και γενικά η πρώτη σεζόν στην ΑΕΚ ήταν πολύ ελπιδοφόρα «χτίζοντας» μεγάλα αήττητα σερί και χάνοντας μόνο σε ντέρμπι. Στο τέλος εξασφάλισε την τρίτη θέση στη κανονική περίοδο αλλά και στα πλέυ οφ, φτάνοντας στο Τελικό του Κυπέλλου που έγινε στις αρχές της επόμενη σεζόν. Στάθηκε άτυχος στην παρουσία του στην ΑΕΚ γιατί συνέπεσε με την εμφάνιση του Covid-19 που δημιούργησε πολλά προβλήματα στον ίδιο και στην ομάδα . Η δεύτερη σεζόν ξεκίνησε άσχημα και με ήττα στον Τελικό Κυπέλλου αλλά συγχρόνως εξασφάλισε τη συμμετοχή στους Ομίλους του Europa League αποκλείοντας την Βόλφσμπουργκ σε μόνο αγώνα στο ΟΑΚΑ με ανατροπή 2-1.
Η συνέχεια ήταν όμως προβληματική αφού δεν υπήρχε πλέον η ίδια συνέπεια στα θετικά αποτελέσματα και σερί νικών ενώ οι φήμες έλεγαν ότι είχε χάσει το όποιο ενδιαφέρον για την ομάδα λειτουργώντας καθαρά τυπικά. Στις 22 Δεκεμβρίου 2020, η ΑΕΚ ανακοίνωσε τη λήξη συνεργασίας με τον Μάσιμο Καρέρα, ο οποίος σε 50 αγώνες στον πάγκο της ομάδας είχε απολογισμό 27 νίκες, 12 ισοπαλίες και 11 ήττες με γκολ 81 υπέρ 50 κατά. Μαζί με τον Καρέρα απομακρύνθηκε και ο Ίβιτς για άγνωστος μέχρι σήμερα λόγους παρόλο που του προτάθηκε να αναλάβει Εκτελεστικός Διευθυντής, ενώ στην θέση του ανέλαβε ο μέχρι πρόσφατα ποδοσφαιριστής Παναγιώτης Κονέ .
Σχεδόν 2 μήνες μετά ο Καρέρα ανέλαβε την Μπάρι στην Τρίτη κατηγορία, στην οποία παρέμεινε για μόνο 12 αγώνες με μόλις 5 νίκες και στη συνέχεια βρέθηκε χωρίς ομάδα .