Περίοδος 1965/66
Πρόεδροι: Αλέξανδρος Μακρίδης – Γεώργιος Τουμπαλίδης
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ – ΡΟΣΤΕΡ
Προπονητής: Τρύφων Τζανετής – 2η σεζόν
Τερματοφύλακες : Στέλιος Σεραφείδης – Βαγγέλης Πετράκης – Θόδωρος Μανιατέας
Αμυντικοί : Φώτης Μπαλόπουλος – Γιώργος Κεφαλίδης – Αλέκος Ιορδάνου – Τάσος Βασιλείου – Νίκος Σταθόπουλος – Λάκης Φρογουδάκης
Μέσοι : Ανδρέας Σταματιάδης – Στέλιος Σκευοφύλαξ – Αλέκος Σοφιανίδης – Φάνης Τασίνος – Παναγιώτης Βεντούρης – Γιώργος Καραφέσκος – Μιχάλης Σιμιγδαλάς
Επιθετικοί : Μίμης Παπαϊωάννου – Κώστας Νεστορίδης – Κώστας Παπαγεωργίου – Σπύρος Πομώνης – Γιώργος Πετρίδης – Κώστας Νικολαΐδης
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ – ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
Η αγωνιστική περίοδος 1965-66 χαρακτηρίστηκε τόσο για την ΑΕΚ όσο και για το Ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα από διάφορα γεγονότα ενδιαφέροντα έως και αλλοπρόσαλλα.
Στο Πρωτάθλημα κυρίαρχο στοιχείο είναι η επιστροφή μετά από 6 χρόνια του Ολυμπιακού στην κορυφή, καθώς ανακηρύσσεται Πρωταθλητής της περιόδου 1965-66 κατακτώντας τον πρώτο του τίτλο από την καθιέρωση της Α’ Εθνικής κατηγορίας. Οι ερυθρόλευκοι θα συγκεντρώσουν 80 βαθμούς έναντι 79 του δεύτερου Παναθηναϊκού και 71 της τρίτης ΑΕΚ η οποία στην διάρκεια της περιόδου τιμωρήθηκε με δύο μηδενισμούς και της αφαιρέθηκαν 2 βαθμοί.
Η εξάντληση της αυστηρότητας των ποδοσφαιρικών Αρχών ήταν πιθανόν το τίμημα που πλήρωσε η κιτρινόμαυρη ομάδα για την προσπάθεια που κατέβαλε στην αρχή της σαιζόν ο έμπειρος Κλεάνθης Μαρόπουλος ώστε να προσεταιριστεί τους εκπροσώπους των ομάδων της περιφέρειας δημιουργώντας προς στιγμή ένα μπλόκ αντίδρασης στην πρασινοκόκκινη κυριαρχία στις αποφάσεις των κέντρων εξουσίας του ποδοσφαίρου. Οι “αιώνιοι” θορυβημένοι από τον συνασπισμό των υπολοίπων που έδειχνε να πετυχαίνει ο Μαρόπουλος απείλησαν μέχρι και με αποχώρηση τους από το ενιαίο Πρωτάθλημα τρομοκρατώντας τους μικρότερους με την υπόνοια απώλειας εσόδων από αυτό, καθυστερώντας την έναρξη του μέχρι τις 28 Νοεμβρίου 1965 οπότε και διεξήχθη η πρώτη αγωνιστική.
Στην ΑΕΚ, το ξεκίνημα της περιόδου σκιάζεται από την κόντρα της διοίκησης με τον Μίμη Παπαϊωάννου και από την απόφαση του τελευταίου να εγκαταλείψει τους αγωνιστικούς χώρους και να στραφεί στον χώρο του τραγουδιού. Ο 23χρονος Ενωσίτης επιθετικός έχοντας εντυπωσιάσει τους υπεύθυνους της Ρεάλ Μαδρίτης με την απόδοση και τις ικανότητες του στην φιλική ισοπαλία με 3-3 τον Μάϊο του 1965 στη Νέα Φιλαδέλφεια, διαπραγματεύεται την μεταγραφή του στην Ισπανίδα “Βασίλισσα” και όταν προσκρούει στην άρνηση της διοίκησης για παραχώρηση του, χολώνεται σε υπερβολικό βαθμό και εγκαταλείπει τις δραστηριότητες της ομάδας. Ξεκινάει δε, εκμεταλλευόμενος τις φωνητικές του δυνατότητες, να συμμετέχει στο μουσικό σχήμα που πλαισιώνει τον Στέλιο Καζαντζίδη στο πλευρό του οποίου αναχωρεί για τουρνέ στην Ελληνική ομογένεια της Γερμανίας.
Η “ανταρσία” του Παπαϊωάννου φρέναρε τα σχέδια του τεχνικού της ΑΕΚ Τρύφωνα Τζανετή που το καλοκαίρι του 1965 είχε φροντίσει να θωρακίσει την Ένωση με εντυπωσιακές μεταγραφικές ενισχύσεις καθώς την κιτρινόμαυρη φανέλλα φόρεσαν ο αμυντικός βράχος του Απόλλωνα Αθηνών Τάσος Βασιλείου, ο δεινός γκολτζής της Σαφράμπολης Κώστας Νικολαΐδης και το μεγάλο αστέρι των χαφ του Φωστήρα Παναγιώτης Βεντούρης, ενώ προωθήθηκαν από τα τμήματα υποδομής στην πρώτη ομάδα ο αμυντικός Νίκος Σταθόπουλος, ο μέσος Γιώργος Καραφέσκος και ο επιθετικός Μιχάλης Σιμιγδαλάς.
Η απουσία του Παπαϊωάννου από την προετοιμασία της ομάδας και η διαφαινόμενη απουσία του από τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις αναγκάζουν τον Κώστα Νεστορίδη που έχει πάρει την απόφαση να σταματήσει από την ΑΕΚ και να ταξιδέψει στην μακρινή Αυστραλία να παραμείνει στην ομάδα στο ξεκίνημα της σαιζόν. Ο “Νέστορας” όμως δεν αποδεικνύεται επαρκής για να καλύψει το κενό του Μίμη και η ΑΕΚ ξεκινά τους αγώνες της στο Πρωτάθλημα με δύο ήττες από Άρη και Ολυμπιακό και μία νίκη επί της Προοδευτικής στις 3 πρώτες αγωνιστικές.
Κάπου στις αρχές Δεκεμβρίου του 1965, οι γέφυρες μεταξύ ΑΕΚ και Παπαϊωάννου έχουν αρχίσει να αποκαθίστανται και ο Μίμης παίρνοντας ένα πολύ καλό συμβόλαιο της τάξης των 500 χιλιάδων δραχμών, επιστρέφει στην ομάδα λίγο πριν το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο γήπεδο της Λεωφόρου για την 4η αγωνιστική στις 19/12/1965. Παρά το γεγονός ότι η έλλειψη εκγύμνασης τον κάνει να υποφέρει από κράμπες σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, ο Παπαϊωάννου συντελεί στην νίκη της ΑΕΚ με 2-3 σημειώνοντας το ένα από τα τρία γκολ ενώ τα άλλα δύο αποτελούν το “άνοιγμα λογαριασμού” του Κώστα Νικολαΐδη με την εστία των “τριφυλλοφόρων”. Το ματς της Λεωφόρου θα αποτελέσει την αρχή ενός σερί 14 αγωνιστικών στις οποίες η ΑΕΚ σημειώνει 10 νίκες και 4 ισοπαλίες φτάνοντας μετά την 2η αγωνιστική του Β’ γύρου να ακολουθεί σε απόσταση αναπνοής με 43β. τους προπορευόμενους Παναθηναϊκό με 46β. και Ολυμπιακό με 45β. Όλα δείχνουν ότι η Ένωση μπαίνει γερά στην διεκδίκηση του τίτλου αλλά οι επόμενες δύο αγωνιστικές με τα ντέρμπι στο Στάδιο Καραϊσκάκη με Ολυμπιακό και στη Νέα Φιλαδέλφεια με Παναθηναϊκό θα διαψεύσουν τις όποιες ελπίδες έκαναν την εμφάνιση τους.
Στις 27/3/1966 στο Φάληρο ο Ολυμπιακός είναι σαρωτικός απέναντι σε μια άτονη ΑΕΚ και το 4-0 υπέρ των ερυθρολεύκων έρχεται να σφραγίσει το ντέρμπι και να στείλει την ΑΕΚ “με την πλάτη στον τοίχο” να αντιμετωπίσει τους “πράσινους” στις 3/4/1966. Το ντέρμπι της Νέας Φιλαδέλφειας ξεκινά στραβά για την Ένωση που δέχεται γκολ στο 8′ από τον Σακελλαρίδη ενώ στο 20′ ο Τάκης Οικονομόπουλος αποκρούει το πέναλτι που είχε κερδίσει ο Παπαϊωάννου και εκτέλεσε ο Στέλιος Σκευοφύλαξ. Στο 37′ ο Παναγιωτίδης χτυπά αντιαθλητικά και τραυματίζει τον Γιώργο Κεφαλίδη αναγκάζοντας τον σε αποχώρηση από το ματς και την ΑΕΚ σε συνέχιση του αγώνα με δέκα παίκτες. Τα νεύρα των Ενωσιτών παικτών εκρήγνυνται και ο Τάσος Βασιλείου πέφτει με κεφαλιά-“ψαράκι” πάνω στον δράστη Παναγιωτίδη την ώρα που ο Τάκης Λουκανίδης κρύβει με το τεράστιο σώμα του τον μικροσκοπικό Μίμη Δομάζο για να τον γλυτώσει από τα χέρια και την οργή του Γιώργου Πετρίδη που τον κυνηγά.
Μετά από τιτάνιες προσπάθειες των ψυχραιμότερων το ματς αρχίζει και πάλι με την ΑΕΚ να κυριαρχεί παρά την αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου της. Ο Παπαϊωάννου ισοφαρίζει σε 1-1 στο 50′ και η μόνιμα εγκατεστημένη στην επίθεση ΑΕΚ πιέζει για το δεύτερο γκολ που θα της δώσει τη νίκη. Σε μια αντεπίθεση του Παναθηναϊκού ο Λουκανίδης σκοράρει από καταφανή θέση οφσάϊντ. Ο διαιτητής κατακυρώνει το γκολ και το γήπεδο μετατρέπεται σε κολαστήριο με την συμμετοχή πια και οπαδών που μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο. Ο αγώνας διακόπτεται οριστικά σε βάρος της ΑΕΚ, η οποία τιμωρείται με μηδενισμό, ο ΠΑΟ παίρνει “στα χαρτιά” τον αγώνα με 0-2 και από την Ένωση αφαιρείται και ένας βαθμός.
Η αίσθηση της καταστροφής και της απώλειας όποιας ελπίδας για διάκριση, οδηγούν τους υπεύθυνους της ΑΕΚ στην μη συμμετοχή στον επόμενο εκτός έδρας αγώνα στις Σέρρες με τον Πανσερραϊκό σαν ένδειξη διαμαρτυρίας για την διαιτησία του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Νέα τιμωρία για την ΑΕΚ με νέο μηδενισμό, νέα ήττα με 2-0 “στα χαρτιά” και νέα αφαίρεση βαθμού. Η απειλή του υποβιβασμού από την κατηγορία μετά από ενδεχόμενο τρίτο μηδενισμό υποχρέωσε την Ένωση να επιστρέψει στο Πρωτάθλημα καταλαμβάνοντας τελικά την 3η θέση με 71β. πίσω από τον Πρωταθλητή Ολυμπιακό με 80β. και τον δεύτερο Παναθηναϊκό με 79β.
Εν μέσω τέτοιων καταστάσεων καταγράφηκε η αποχώρηση από την ΑΕΚ ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές, του μεγαλύτερου -ίσως- γκολτζή που πέρασε από τα Ελληνικά γήπεδα και μιας από τις διαχρονικές κιτρινόμαυρες “σημαίες”, του Κώστα Νεστορίδη.
Στο Πρωτάθλημα κυρίαρχο στοιχείο είναι η επιστροφή μετά από 6 χρόνια του Ολυμπιακού στην κορυφή, καθώς ανακηρύσσεται Πρωταθλητής της περιόδου 1965-66 κατακτώντας τον πρώτο του τίτλο από την καθιέρωση της Α’ Εθνικής κατηγορίας. Οι ερυθρόλευκοι θα συγκεντρώσουν 80 βαθμούς έναντι 79 του δεύτερου Παναθηναϊκού και 71 της τρίτης ΑΕΚ η οποία στην διάρκεια της περιόδου τιμωρήθηκε με δύο μηδενισμούς και της αφαιρέθηκαν 2 βαθμοί.
Η εξάντληση της αυστηρότητας των ποδοσφαιρικών Αρχών ήταν πιθανόν το τίμημα που πλήρωσε η κιτρινόμαυρη ομάδα για την προσπάθεια που κατέβαλε στην αρχή της σαιζόν ο έμπειρος Κλεάνθης Μαρόπουλος ώστε να προσεταιριστεί τους εκπροσώπους των ομάδων της περιφέρειας δημιουργώντας προς στιγμή ένα μπλόκ αντίδρασης στην πρασινοκόκκινη κυριαρχία στις αποφάσεις των κέντρων εξουσίας του ποδοσφαίρου. Οι “αιώνιοι” θορυβημένοι από τον συνασπισμό των υπολοίπων που έδειχνε να πετυχαίνει ο Μαρόπουλος απείλησαν μέχρι και με αποχώρηση τους από το ενιαίο Πρωτάθλημα τρομοκρατώντας τους μικρότερους με την υπόνοια απώλειας εσόδων από αυτό, καθυστερώντας την έναρξη του μέχρι τις 28 Νοεμβρίου 1965 οπότε και διεξήχθη η πρώτη αγωνιστική.
Στην ΑΕΚ, το ξεκίνημα της περιόδου σκιάζεται από την κόντρα της διοίκησης με τον Μίμη Παπαϊωάννου και από την απόφαση του τελευταίου να εγκαταλείψει τους αγωνιστικούς χώρους και να στραφεί στον χώρο του τραγουδιού. Ο 23χρονος Ενωσίτης επιθετικός έχοντας εντυπωσιάσει τους υπεύθυνους της Ρεάλ Μαδρίτης με την απόδοση και τις ικανότητες του στην φιλική ισοπαλία με 3-3 τον Μάϊο του 1965 στη Νέα Φιλαδέλφεια, διαπραγματεύεται την μεταγραφή του στην Ισπανίδα “Βασίλισσα” και όταν προσκρούει στην άρνηση της διοίκησης για παραχώρηση του, χολώνεται σε υπερβολικό βαθμό και εγκαταλείπει τις δραστηριότητες της ομάδας. Ξεκινάει δε, εκμεταλλευόμενος τις φωνητικές του δυνατότητες, να συμμετέχει στο μουσικό σχήμα που πλαισιώνει τον Στέλιο Καζαντζίδη στο πλευρό του οποίου αναχωρεί για τουρνέ στην Ελληνική ομογένεια της Γερμανίας.
Η “ανταρσία” του Παπαϊωάννου φρέναρε τα σχέδια του τεχνικού της ΑΕΚ Τρύφωνα Τζανετή που το καλοκαίρι του 1965 είχε φροντίσει να θωρακίσει την Ένωση με εντυπωσιακές μεταγραφικές ενισχύσεις καθώς την κιτρινόμαυρη φανέλλα φόρεσαν ο αμυντικός βράχος του Απόλλωνα Αθηνών Τάσος Βασιλείου, ο δεινός γκολτζής της Σαφράμπολης Κώστας Νικολαΐδης και το μεγάλο αστέρι των χαφ του Φωστήρα Παναγιώτης Βεντούρης, ενώ προωθήθηκαν από τα τμήματα υποδομής στην πρώτη ομάδα ο αμυντικός Νίκος Σταθόπουλος, ο μέσος Γιώργος Καραφέσκος και ο επιθετικός Μιχάλης Σιμιγδαλάς.
Η απουσία του Παπαϊωάννου από την προετοιμασία της ομάδας και η διαφαινόμενη απουσία του από τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις αναγκάζουν τον Κώστα Νεστορίδη που έχει πάρει την απόφαση να σταματήσει από την ΑΕΚ και να ταξιδέψει στην μακρινή Αυστραλία να παραμείνει στην ομάδα στο ξεκίνημα της σαιζόν. Ο “Νέστορας” όμως δεν αποδεικνύεται επαρκής για να καλύψει το κενό του Μίμη και η ΑΕΚ ξεκινά τους αγώνες της στο Πρωτάθλημα με δύο ήττες από Άρη και Ολυμπιακό και μία νίκη επί της Προοδευτικής στις 3 πρώτες αγωνιστικές.
Κάπου στις αρχές Δεκεμβρίου του 1965, οι γέφυρες μεταξύ ΑΕΚ και Παπαϊωάννου έχουν αρχίσει να αποκαθίστανται και ο Μίμης παίρνοντας ένα πολύ καλό συμβόλαιο της τάξης των 500 χιλιάδων δραχμών, επιστρέφει στην ομάδα λίγο πριν το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο γήπεδο της Λεωφόρου για την 4η αγωνιστική στις 19/12/1965. Παρά το γεγονός ότι η έλλειψη εκγύμνασης τον κάνει να υποφέρει από κράμπες σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, ο Παπαϊωάννου συντελεί στην νίκη της ΑΕΚ με 2-3 σημειώνοντας το ένα από τα τρία γκολ ενώ τα άλλα δύο αποτελούν το “άνοιγμα λογαριασμού” του Κώστα Νικολαΐδη με την εστία των “τριφυλλοφόρων”. Το ματς της Λεωφόρου θα αποτελέσει την αρχή ενός σερί 14 αγωνιστικών στις οποίες η ΑΕΚ σημειώνει 10 νίκες και 4 ισοπαλίες φτάνοντας μετά την 2η αγωνιστική του Β’ γύρου να ακολουθεί σε απόσταση αναπνοής με 43β. τους προπορευόμενους Παναθηναϊκό με 46β. και Ολυμπιακό με 45β. Όλα δείχνουν ότι η Ένωση μπαίνει γερά στην διεκδίκηση του τίτλου αλλά οι επόμενες δύο αγωνιστικές με τα ντέρμπι στο Στάδιο Καραϊσκάκη με Ολυμπιακό και στη Νέα Φιλαδέλφεια με Παναθηναϊκό θα διαψεύσουν τις όποιες ελπίδες έκαναν την εμφάνιση τους.
Στις 27/3/1966 στο Φάληρο ο Ολυμπιακός είναι σαρωτικός απέναντι σε μια άτονη ΑΕΚ και το 4-0 υπέρ των ερυθρολεύκων έρχεται να σφραγίσει το ντέρμπι και να στείλει την ΑΕΚ “με την πλάτη στον τοίχο” να αντιμετωπίσει τους “πράσινους” στις 3/4/1966. Το ντέρμπι της Νέας Φιλαδέλφειας ξεκινά στραβά για την Ένωση που δέχεται γκολ στο 8′ από τον Σακελλαρίδη ενώ στο 20′ ο Τάκης Οικονομόπουλος αποκρούει το πέναλτι που είχε κερδίσει ο Παπαϊωάννου και εκτέλεσε ο Στέλιος Σκευοφύλαξ. Στο 37′ ο Παναγιωτίδης χτυπά αντιαθλητικά και τραυματίζει τον Γιώργο Κεφαλίδη αναγκάζοντας τον σε αποχώρηση από το ματς και την ΑΕΚ σε συνέχιση του αγώνα με δέκα παίκτες. Τα νεύρα των Ενωσιτών παικτών εκρήγνυνται και ο Τάσος Βασιλείου πέφτει με κεφαλιά-“ψαράκι” πάνω στον δράστη Παναγιωτίδη την ώρα που ο Τάκης Λουκανίδης κρύβει με το τεράστιο σώμα του τον μικροσκοπικό Μίμη Δομάζο για να τον γλυτώσει από τα χέρια και την οργή του Γιώργου Πετρίδη που τον κυνηγά.
Μετά από τιτάνιες προσπάθειες των ψυχραιμότερων το ματς αρχίζει και πάλι με την ΑΕΚ να κυριαρχεί παρά την αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου της. Ο Παπαϊωάννου ισοφαρίζει σε 1-1 στο 50′ και η μόνιμα εγκατεστημένη στην επίθεση ΑΕΚ πιέζει για το δεύτερο γκολ που θα της δώσει τη νίκη. Σε μια αντεπίθεση του Παναθηναϊκού ο Λουκανίδης σκοράρει από καταφανή θέση οφσάϊντ. Ο διαιτητής κατακυρώνει το γκολ και το γήπεδο μετατρέπεται σε κολαστήριο με την συμμετοχή πια και οπαδών που μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο. Ο αγώνας διακόπτεται οριστικά σε βάρος της ΑΕΚ, η οποία τιμωρείται με μηδενισμό, ο ΠΑΟ παίρνει “στα χαρτιά” τον αγώνα με 0-2 και από την Ένωση αφαιρείται και ένας βαθμός.
Η αίσθηση της καταστροφής και της απώλειας όποιας ελπίδας για διάκριση, οδηγούν τους υπεύθυνους της ΑΕΚ στην μη συμμετοχή στον επόμενο εκτός έδρας αγώνα στις Σέρρες με τον Πανσερραϊκό σαν ένδειξη διαμαρτυρίας για την διαιτησία του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Νέα τιμωρία για την ΑΕΚ με νέο μηδενισμό, νέα ήττα με 2-0 “στα χαρτιά” και νέα αφαίρεση βαθμού. Η απειλή του υποβιβασμού από την κατηγορία μετά από ενδεχόμενο τρίτο μηδενισμό υποχρέωσε την Ένωση να επιστρέψει στο Πρωτάθλημα καταλαμβάνοντας τελικά την 3η θέση με 71β. πίσω από τον Πρωταθλητή Ολυμπιακό με 80β. και τον δεύτερο Παναθηναϊκό με 79β.
Εν μέσω τέτοιων καταστάσεων καταγράφηκε η αποχώρηση από την ΑΕΚ ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές, του μεγαλύτερου -ίσως- γκολτζή που πέρασε από τα Ελληνικά γήπεδα και μιας από τις διαχρονικές κιτρινόμαυρες “σημαίες”, του Κώστα Νεστορίδη.
Κύπελλο Ελλάδας
Στην περίοδο 1965-66 η ΑΕΚ έμελλε να πρωταγωνιστήσει σε μια ακόμη εξωπραγματική ιστορία που στιγμάτισε την διοργάνωση του Κυπέλλου εκείνης της σαιζόν.
Η ΑΕΚ ξεκινά τις υποχρεώσεις της στην διοργάνωση στις 6/1/1966 όταν και αντιμετωπίζει τον Εδεσσαϊκό στη Νέα Φιλαδέλφεια. Η ομάδα της Έδεσσας θα αποδειχθεί “σκληρό καρύδι” και θα απειλήσει με αποτέλεσμα-έκπληξη αφού θα χρειαστεί η Ένωση να ευστοχήσει σε κτύπημα πέναλτι στο 62′ για να πάρει την νίκη με 4-3 και την πρόκριση για την επόμενη φάση.
Επόμενος αντίπαλος της Ένωσης ο Απόλλων Θεσσαλονίκης στην Καλαμαριά στις 11/5/1966. Σε ένα μέτριο ματς χωρίς πολλές επιθετικές προσπάθειες, η ΑΕΚ έχει την τύχη με το μέρος της καθώς δύο σουτ του Κοκκωνίδη στο 35′ και στο 50′ σταματούν στο δοκάρι της κιτρινόμαυρης εστίας, ενώ στο ενδιάμεσο και στο 43′ ο Μίμης Παπαϊωάννου είχε σημειώσει το 0-1 που ήταν και το τελικό σκορ δίνοντας στην ΑΕΚ την πρόκριση για τους “8” της διοργάνωσης.
Η κλήρωση θα φέρει αντιμέτωπο της ΑΕΚ τον Εθνικό Πειραιώς στις 26/6/1966 στη Νέα Φιλαδέλφεια. Οι Πειραιώτες κυανόλευκοι θα προηγηθούν με 0-1 με γκολ του Λεβεντάκου αλλά στη συνέχεια θα αντιμετωπίσουν μια καταιγιστική ΑΕΚ που δεν θα αφήσει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ισοφαρίζοντας με τον Γιώργο Καραφέσκο, προηγούμενη με εκτέλεση πέναλτι του Μίμη Παπαϊωάννου και ολοκληρώνοντας με δύο γκολ του Κώστα Νικολαΐδη που έφτασαν το τελικό σκορ στο 4-1 και έδωσαν την πρόκριση στην Ένωση για τον Ημιτελικό.
Τα ζευγάρια των Ημιτελικών που βγήκαν από την κληρωτίδα ήταν ΑΕΚ – Καβάλα και Ολυμπιακός – Τρίκαλα με γηπεδούχους τους δύο “μεγάλους”. Η Καβάλα απαίτησε ο αγώνας να γίνει στην έδρα της επικαλούμενη διάταξη του τότε κανονισμού διεξαγωγής που όριζε πως αν σε ζευγάρι Ημιτελικού γύρου η μία από τις δύο ομάδες προερχόταν από τη Βόρεια Ελλάδα, τότε αυτόματα οριζόταν γηπεδούχος. Η ΑΕΚ δεν το δέχθηκε υποστηρίζοντας ότι ο κανονισμός αυτός αφορούσε μόνο τις ομάδες της Θεσσαλονίκης και όχι όλες ανεξαιρέτως της Βόρειας Ελλάδας. Η ΕΠΟ για να συμβιβάσει τα πράγματα όρισε τον αγώνα σε ουδέτερο γήπεδο (Καυταντζόγλειο), όμως η Καβάλα αρνήθηκε να αγωνιστεί, επιμένοντας πως ο αγώνας έπρεπε να γίνει στην έδρα της. Έτσι η ΑΕΚ πέρασε στον Τελικό με άνευ αγώνος νίκη με 2-0, όπου είχε ήδη προκριθεί και ο Ολυμπιακός μετά από τη νίκη του με 5-0 επι των Τρικάλων.
Ο ορισμός από την ΕΠΟ της διεξαγωγής του Τελικού στις 10 Ιουλίου 1966 στο Στάδιο Καραϊσκάκη έφερε τις αντιδράσεις των “ερυθρόλευκων” των οποίων η διοίκηση έστειλε επιστολή προς την Ομοσπονδία ανακοινώνοντας την απόφασή της να μην μετάσχει στον τελικό, διαμαρτυρόμενη για την προχωρημένη ημερομηνία σε σχέση με την προετοιμασία της Πειραϊκής ομάδας για το επόμενο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Παράλληλα έκανε επίθεση στη διοίκηση της ΕΠΟ για τα τεκταινόμενα στον άλλο Ημιτελικό, υποστηρίζοντας ανοιχτά την θέση της ομάδας της Καβάλας. Έτσι η ΕΠΟ στις 7 Ιουλίου 1966, μη μπορώντας να μεταπείσει τους “κόκκινους” για την συμμετοχή τους στον Τελικό, ανακήρυξε Κυπελλούχο Ελλάδας για την περίοδο 1965-66 την ΑΕΚ με νίκη 2-0 άνευ αγώνα.
Ο ορισμός από την ΕΠΟ της διεξαγωγής του Τελικού στις 10 Ιουλίου 1966 στο Στάδιο Καραϊσκάκη έφερε τις αντιδράσεις των “ερυθρόλευκων” των οποίων η διοίκηση έστειλε επιστολή προς την Ομοσπονδία ανακοινώνοντας την απόφασή της να μην μετάσχει στον τελικό, διαμαρτυρόμενη για την προχωρημένη ημερομηνία σε σχέση με την προετοιμασία της Πειραϊκής ομάδας για το επόμενο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Παράλληλα έκανε επίθεση στη διοίκηση της ΕΠΟ για τα τεκταινόμενα στον άλλο Ημιτελικό, υποστηρίζοντας ανοιχτά την θέση της ομάδας της Καβάλας. Έτσι η ΕΠΟ στις 7 Ιουλίου 1966, μη μπορώντας να μεταπείσει τους “κόκκινους” για την συμμετοχή τους στον Τελικό, ανακήρυξε Κυπελλούχο Ελλάδας για την περίοδο 1965-66 την ΑΕΚ με νίκη 2-0 άνευ αγώνα.
