Περίοδος 1963/64
Πρόεδρος: Αλέξανδρος Μακρίδης
Προπονητής: Χάϊνριχ “Βούντι” Μίλλερ (Heinrich “Wudi” Müller) – 1η σεζόν
Τερματοφύλακες : Στέλιος Σεραφείδης – Βαγγέλης Πετράκης – Θεόδωρος Μανιατέας
Αμυντικοί : Μίλτος Παπαποστόλου – Μανώλης Κανελλόπουλος – Θεόφιλος Βερνέζης – Τάκης Στασινόπουλος – Παναγιώτης Χαραλαμπίδης – Δημήτρης Αναστασιάδης – Αλέκος Ιορδάνου
Μέσοι : Στέλιος Σκευοφύλαξ – Ανδρέας Σταματιάδης – Φάνης Τασίνος – Αλέκος Σοφιανίδης – Γιώργος Πετρίδης – Μιχάλης Σιμιγδαλάς
Επιθετικοί : Μίμης Παπαϊωάννου – Κώστας Παπαγεωργίου – Κώστας Νεστορίδης – Σπύρος Πομώνης – Άρης Τσαχουρίδης – Αιμίλιος Θεοφανίδης – Νίκος Σεβαστόπουλος – Νίκος Σπυρόπουλος
Μετά την κατάκτηση του Πρωταθλήματος από την ΑΕΚ στην περίοδο 1962-63, η επόμενη σαιζόν ανήκει ολοκληρωτικά στον Παναθηναϊκό που θα καταφέρει την έως τότε “ακατόρθωτη” αήττητη κατάκτηση του τίτλου. Οι “πράσινοι” με 24 νίκες, μόλις 6 ισοπαλίες και χωρίς να γνωρίσουν την γεύση της ήττας θα στεφθούν Πρωταθλητές της περιόδου 1963-64.
Η διοίκηση της ΑΕΚ, το καλοκαίρι του 1963, προχωρεί σε γενναία αναδιάρθρωση του έμψυχου δυναμικού της ομάδας. Ο Σύριος Ιμπραήμ Μουχράμπι επιστρέφει στην πατρίδα του, ο Θανάσης Γκούβας και οι Κύπριοι Πανίκος Κρυστάλλης και Δημήτρης Ζάγκυλος αποτελούν παρελθόν για την Ένωση ενώ και ο Γιάννης Μαρδίτσης μετά την συμμετοχή του στο πρώτο ματς απέναντι στην Μονακό ουσιαστικά αποσύρεται από την ομάδα. Στο ρόστερ της ΑΕΚ προστίθενται αρκετοί παίκτες. Καποιοι από αυτούς δεν θα καταγράψουν αξιοσημείωτη καριέρα όπως ο Αιμίλιος Θεοφανίδης που ήρθε από τον Άρη Πτολεμαΐδας, ο τερματοφύλακας Θόδωρος Μανιατέας από τον Πανθησειακό και ο Φάνης Χαραλαμπίδης από τον Ηρακλή. Τρία όμως νέα αποκτήματα του καλοκαιριού του 1963 θα βάλουν το όνομα τους στην Ιστορία του Συλλόγου προσφέροντας αρκετά σε αυτόν. Ήταν ο αμυντικός Αλέκος Ιορδάνου που ήρθε από την Κωνσταντινουπολίτικη Μπεϊκόζ, ο Φάνης Τασίνος, καλύτερος αριστερός ενδιάμεσος της περιόδου 1962-63 με τη φανέλλα του Παγκορινθιακού και ο σέντερ φορ του Ατρομήτου Περιστερίου Κώστας Παπαγεωργίου.
Παράλληλα με την ανανέωση του έμψυχου υλικού, η κιτρινόμαυρη διοίκηση αιφνιδιάζει τους πάντες απομακρύνοντας από την τεχνική ηγεσία τον Γιένε Τσάκναντι, τον προπονητή που την έστεψε Πρωταθλήτρια στο φινάλε της προηγούμενης περιόδου. Στην θέση του προσλαμβάνεται ο Αυστριακός Χάϊνριχ Μίλλερ. Μία από τις πρώτες καινοτομίες του νέου τεχνικού της Ένωσης είναι η “άρση μονιμότητας” στην θέση κάτω από τα κιτρινόμαυρα γκολπόστ, του βασικού τερματοφύλακα της ομάδας Στέλιου Σεραφείδη και η προώθηση στη βασική ενδεκάδα του αναπληρωματικού ως τότε γκολκίπερ Βαγγέλη Πετράκη. Η ΑΕΚ ξεκινά την κούρσα του Πρωταθλήματος με 3 ήττες και 1 ισοπαλία δεχόμενη συνολικά 8 γκολ στους αγώνες αυτούς. Συνυπολογιζόμενης και της συντριβής με 7-3 στον παρθενικό Ευρωπαϊκό αγώνα της ομάδας στο Μονακό στις 18/9/1963, ο Στέλιος Σεραφείδης επιστρέφει εσπευσμένα κάτω από τα δοκάρια της Ένωσης αλλά όλα δείχνουν ότι πολύτιμο έδαφος έχει ήδη χαθεί στο κυνήγι του τίτλου.
Στα επόμενα 14 ματς Πρωταθλήματος η κιτρινόμαυρη εστία θα δεχθεί μόνο 3 γκολ, τα 2 εκ των οποίων, όμως, θα καταγράψουν την τέταρτη ήττα της ΑΕΚ στην Δράμα από την τοπική Δόξα με 2-1 και θα δώσουν μεγαλύτερο προβάδισμα στον επελαύνοντα Παναθηναϊκό.
Το τέλος του Πρωταθλήματος βρίσκει την ΑΕΚ στην τρίτη θέση του πίνακα, 13 βαθμούς πίσω από τον Πρωταθλητή ΠΑΟ και 6 βαθμούς πίσω από τον δεύτερο Ολυμπιακό. Τα 72 γκολ που σημείωσε της δίνουν τον άτυπο τίτλο της καλύτερης επίθεσης ενώ μετά από 4 σερί πρωτιές του Κώστα Νεστορίδη, ο τίτλος του πρώτου σκόρερ περνάει στον Μίμη Παπαϊωάννου που με 29 γκολ διατηρεί τον τίτλο σε κιτρινόμαυρα χέρια.
Κύπελλο Ελλάδας
Στην διοργάνωση του Κυπέλλου Ελλάδας, η ΑΕΚ κατάφερε να “σώσει” τη χρονιά μετά την αποτυχία στο Πρωτάθλημα, κατακτώντας το τρόπαιο μετά από 8 περιόδους στις διοργανώσεις των οποίων έφτασε το πολύ μέχρι την Προημιτελική φάση. Η κατάκτηση του Κυπέλλου συντελέσθηκε με επεισοδιακό τρόπο, με καμία όμως ευθύνη να βαρύνει την ίδια την Ένωση.
Στην φάση των “32” της διοργάνωσης η ΑΕΚ απέκλεισε την Αναγέννηση Άρτας συντρίβοντας την εκτός έδρας στις 26/4/1964 με 0-7. Οι αγώνες της φάσης των “16” έφεραν την Ένωση αντιμέτωπη και πάλι εκτός έδρας με τον ΠΑΟΚ στην Θεσσαλονίκη στις 24/5/1964. Ο κανονικός αγώνας έληξε ισόπαλος χωρίς γκολ και οδηγήθηκε στην παράταση όπου η ΑΕΚ επιβλήθηκε με 0-3 του Δικεφάλου του Βορρά. Οι εκτός έδρας αναμετρήσεις θα συνεχιστούν και στην Προημιτελική φάση του θεσμού, όπου η ΑΕΚ αντιμετωπίζει στις 3/6/1964 στο Στάδιο Καραϊσκάκη την γηπεδούχο Προοδευτική και την αποκλείει με νίκη 0-1. Η κλήρωση των Ημιτελικών αγώνων φέρνει αντιμέτωπους Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό στο γήπεδο Λεωφόρου και Πιερικό και ΑΕΚ στην Κατερίνη. Δεδομένου ότι ο Τελικός διεξάγεται σε ουδέτερο γήπεδο, αν η ΑΕΚ φτάσει στην κατάκτηση θα το κάνει χωρίς να έχει πατήσει το τερέν της Νέας Φιλαδέλφειας.
Ο κανονισμός διεξαγωγής προβλέπει σε περίπτωση ισοπαλίας, ημίωρη παράταση και αν και στο τέλος αυτής διατηρηθεί το ισόπαλο αποτέλεσμα, διεξαγωγή επαναληπτικού αγώνα στην έδρα του φιλοξενούμενου του πρώτου αγώνα. Στις κερκίδες του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας αρχίζουν οι μουρμούρες καθώς το “λαϊκό δικαστήριο” των ανάμικτων “πράσινων” και “κόκκινων” φιλάθλων προσπαθώντας να ερμηνεύσει την χαμηλή αγωνιστικότητα των δύο ενδεκάδων, φαίνεται να κλίνει περισσότερο προς την συνεννοημένη ισοπαλία με όφελος τις εισπράξεις ενός δεύτερου αγώνα παρά προς οποιονδήποτε άλλον παράγοντα όπως η καλοκαιρινή ζέστη ή η κόπωση των παικτών λόγω τέλους της περιόδου. Όταν λήγει η κανονική διάρκεια του αγώνα και το 1-1 τον οδηγεί στην παράταση, οι μουρμούρες πολλαπλασιάζονται και το σύνθημα “Είναι στημένο” αρχίζει να ακούγεται από την … ενοποιημένη “πρασινοκόκκινη” χορωδία των φιλάθλων.
Στο 110′ της παράτασης ο Αριστείδης Παπάζογλου αν και βρίσκεται μόνος απέναντι στον Μελέτη Βουτσαρά πλασάρει αδύναμα και διατηρεί την ισοπαλία. Ότι συγχωρήθηκε από την εξέδρα στον ερυθρόλευκο επιθετικό δεν συγχωρήθηκε πέντε λεπτά αργότερα στον Μίμη Δομάζο όταν στο 115′ ευρισκόμενος δύο μέτρα από την γραμμή του τέρματος του Παράσχου Αυγητίδη έστειλε το χαλαρό πλασέ του στην αγκαλιά του ερυθρόλευκου γκολκίπερ.
Το εξοργισμένο πλήθος των οπαδών και των δύο ομάδων, βέβαιο πια για την συμπαιγνία που εξελισσόταν ενώπιον τους, έσπασαν µε πρωτοφανή µανία τα κιγκλιδώµατα, κατέστρεψαν τις διαφηµιστικές πινακίδες και τους προβολείς του γηπέδου και εισέβαλλαν στον αγωνιστικό χώρο. Εκεί συγκέντρωσαν όλα τα ξύλινα αντικείµενα, δοκάρια, κλπ και τους έβαλαν φωτιά, ενώ στη συνέχεια επιτέθηκαν σε ποδοσφαιριστές, διαιτητές και προπονητές, από κοινού και χωρίς να συµπλακούν µεταξύ τους. Η αστυνοµία έκανε ό,τι µπορούσε, αλλά µε την έκταση που πήραν τα επεισόδια προκλήθηκε η παρέµβαση του εισαγγελέα. Σύµφωνα µε την εκτίµηση που έγινε την εποµένη, η υλική ζηµία που προκλήθηκε στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, ξεπέρασε το ποσό του 1.200.000 δραχµών ενώ υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες που ορκίζονται ότι λίγη ώρα μετά την εκκένωση του γηπέδου είδαν τουρνικέ του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας στην πλατεία Ομονοίας !!!
Η ΕΠΟ τιμώρησε και τις δύο ομάδες για τα γεγονότα και φοβούμενη χειρότερα επεισόδια αν κάτι πήγαινε στραβά σε πιθανό επαναληπτικό, δεν όρισε τέτοιον και αναγνώρισε την φιναλίστ ΑΕΚ ως νικήτρια του θεσμού δηλώνοντας την στην ΟΥΕΦΑ ως εκπρόσωπο της χώρας στη διοργάνωση του Κυπέλλου Κυπελλούχων της επόμενης περιόδου. Πολλά χρόνια αργότερα η ΕΠΟ, αναγνωρίζοντας το αδικαιολόγητο “κενό” που είχε δημιουργηθεί απένειμε στην Ένωση και το τρόπαιο του Κυπέλλου Ελλάδας.
