Ο Κώστας Νεστορίδης γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου 1930 στην Δράμα και ήταν ο μικρότερος από τα τρία παιδιά των Μικρασιατών γονιών του Γιώργου και Κυριακής που είχαν φθάσει στην Θράκη πρόσφυγες μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Τα αδέλφια του Χρήστος και Νόπη, όπως και ο μικρός Κώστας βίωσαν έντονα στα παιδικά τους χρόνια την οικονομική ανέχεια και τις δυσκολίες της προσφυγικής ζωής.
Οι εργασιακές δυσκολίες που αντιμετώπισαν επανειλημμένα οι γονείς του χάραξαν βαθιά την ψυχή του μικρού Κώστα Νεστορίδη και απετέλεσαν αρκετές φορές το κριτήριο για τις όποιες κινήσεις και αποφάσεις του στην διάρκεια της καριέρας του.
Ο Νεστορίδης υπήρξε προικισμένος από την μοίρα με ένα έμφυτο και ανεπανάληπτο ταλέντο, αυτό της απόλυτης “επικοινωνίας” με την ποδοσφαιρική μπάλα. Χωρίς κάποιος να τον μυήσει και να του διδάξει οτιδήποτε, ο λεπτοκαμωμένος και ντελικάτος πιτσιρίκος έδειξε εξ’ αρχής ότι μεταξύ της “στρογγυλής θεάς” και του ίδιου υπήρχε μια μαγική σχέση και ο χειρισμός της από αυτόν άγγιζε τα όρια του μεταφυσικού.
Από τους χωματόδρομους της Δράμας έως τις αλάνες της Καλλιθέας όπου αναγκάστηκε να μετοικήσει η οικογένεια του αναζητώντας εργασία και μέχρι τα χωράφια της Πρέβεζας όπου κατέφυγαν στην διάρκεια της Κατοχής, το εκτυφλωτικό ταλέντο του μικρού θάμπωνε απαστράπτον ειδικούς επί του ποδοσφαίρου και μη.
Η ενασχόληση βέβαια με το αγαπημένο του ποδόσφαιρο περνούσε πάντα σε δεύτερη μοίρα καθώς κυριαρχούσε η ανάγκη για συνδρομή στα οικονομικά της οικογένειας, κάτι που ανάγκασε τον Νεστορίδη να εργαστεί από μικρός σαν λούστρος, μικροπωλητής τσιγάρων, βοηθός τσαγκάρη ως και βοσκός στην Πρέβεζα.
Μετά το τέλος του πολέμου, η επιστροφή και η επανεγκατάσταση της οικογένειας στην Καλλιθέα σηματοδότησε και την πιο ενεργή ενασχόληση του με το ποδόσφαιρο. Στη γειτονιά του υπήρχε ένα ανεξάρτητο σωματείο ο Π.Α.Ο. Καλλιθέας. Δεν ήταν κάποια αναγνωρίσιμη ομάδα αλλά διέθετε για τους παίκτες της ποδοσφαιρική στολή και λεμονάδα στο ημίχρονο, πράγματα που άγγιζαν τα όρια της πολυτέλειας για τα τότε δεδομένα του μικρού Κώστα. Το εκπληκτικό ντεμπούτο του και η επίτευξη πέντε γκολ στο ματς άρχισαν να υφαίνουν τον μύθο γύρω από το όνομα του.
Ο μύθος δεν άργησε να ξεπεράσει τα στενά όρια της μεταπολεμικής Καλλιθέας και να φτάσει στ’ αυτιά του Κώστα Νεγρεπόντη που έψαχνε για τον παρτενέρ του Κλεάνθη Μαρόπουλου στην επίθεση της ΑΕΚ. Ένα Κυριακάτικο απόγευμα στην Καλλιθέα ο Νεγρεπόντης μαγεύτηκε βλέποντας ιδίοις όμμασι έναν αέρινο ντριμπλέρ να ξεπερνά τους πάντες και να σκοράρει κατά βούληση και χωρίς δισταγμό κάλεσε τον Νεστορίδη στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Οι υπεύθυνοι της ΑΕΚ εντυπωσιάστηκαν από το ταλέντο του αλλά δεν του ζήτησαν να υπογράψει δελτίο και στις επίμονες εκκλήσεις του Νεστορίδη για εργασία απάντησαν με κάποιες αόριστες υποσχέσεις για διορισμό στην Εταιρία Υδάτων. Μετά από περίπου ένα μήνα και αφού τίποτα δεν είχε οριστικοποιήσει τον διορισμό, ο Νεστορίδης εγκατέλειψε την ΑΕΚ και τις προπονήσεις δίνοντας προτεραιότητα στο έντονο βιοποριστικό του πρόβλημα και την ανεύρεση λύσης για αυτό.
Η επόμενη “στάση” του Νεστορίδη γεννήθηκε ένα βράδυ του 1946 όταν ο γείτονας και φίλος του Κώστας Σωτηριάδης που αγωνιζόταν στον Πανιώνιο τον συνάντησε στην πλατεία της Καλλιθέας και του πρότεινε να επισκεφθεί την Νέα Σμύρνη. Εκεί ο προπονητής Ρουσσόπουλος έχοντας πάρει πληροφορίες από τον “Κωστάρα” -όπως ήταν το παρατσούκλι του Σωτηριάδη- και εντυπωσιασμένος από τις ικανότητες του Νεστορίδη τον έβαλε να υπογράψει δελτίο εντάσσοντας τον στην δύναμη του Πανιωνίου.
Η επιτακτική ανάγκη του Νεστορίδη για καθημερινή εργασία ως μικροπωλητής τσιγάρων δεν του επέτρεψε να συνεχίσει τις προπονήσεις με τον Πανιώνιο. Έπαιζε ποδόσφαιρο περιστασιακά στην γειτονιά του ώσπου άκουσε γι’ αυτόν ο ιδιοκτήτης του εργοστασίου “Ινδιάνα” και παράγοντας της ομάδας “Ελλάς Μοσχάτου” Καραμαλέγκος. Πρόσφερε στον Νεστορίδη σταθερή εργασία στην επιχείρηση του και του πρότεινε να υπογράψει στην ομάδα του. Ο νεαρός Κώστας βλέποντας να υλοποιούνται ταυτόχρονα τα δυο μεγάλα όνειρα του, η σταθερή εργασία και το ποδόσφαιρο, δεν δίστασε να υπογράψει πλαστό δελτίο στο όνομα “Μπρίντζος” -όπως ήταν το παρατσούκλι του αδελφού του Χρήστου- και να ξεκινήσει να αγωνίζεται στην Ελλάδα Μοσχάτου. Η ομάδα αναδεικνύεται πρωταθλήτρια στην κατηγορία της στην ΕΠΣ Πειραιά με τον Νεστορίδη να σημειώνει 48 γκολ και να γίνεται το μεγάλο αστέρι της.
Στην Ελλαδα Μοσχάτου θα αγωνιστει μέχρι το 1948. Η καριέρα του εκεί θα λήξει άδοξα, καθώς πριν αρχίσει το ματς-τελικός για το πρωτάθλημα απέναντι στην Παλιά Κοκκινιά, ένας φίλαθλος των αντιπάλων θα αναγνωρίσει τον Νεστορίδη και θα αρχίσει να τον φωνάζει με το πραγματικό του όνομα. Οι υπεύθυνοι της Ελλάδας Μοσχάτου φοβούμενοι αποκάλυψη της πλαστογραφίας και τιμωρία δεν θα τον χρησιμοποιήσουν με αποτέλεσμα την ήττα με 2-1 και την απώλεια του πρωταθλήματος. Άκαρπες θα αποβούν και οι μετέπειτα προσπάθειες τους να εξασφαλίσουν “ελευθέρα μεταγραφή” του Νεστορίδη από τον Πανιώνιο.
Ο Νεστορίδης μένει για πρώτη φορά στην καριέρα του -καθώς θα ακολουθήσει και άλλη μετά από μερικά χρόνια- εκτός ποδοσφαιρικών διοργανώσεων για ένα χρόνο και το1949 αποφασίζει να ενσωματωθεί στον Πανιώνιο. Θα φορέσει την κυανέρυθρη φανέλλα για 7 χρόνια και σε 63 συμμετοχές θα σημειώσει 26 γκολ, 7 εκ των οποίων του χαρίζουν την 1η θέση στους σκόρερ της Α’ ΕΠΣ Αθηνών στην περίοδο 1950-51. Στην ίδια σαιζόν έχει σκοράρει και έχει πρωταγωνιστήσει στην νίκη του Πανιωνίου με 1-2 απέναντι στην ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Το 1951 καλείται για πρώτη φορά και στην Εθνική Ελλάδας.
Παρ’ όλα αυτά ο Νεστορίδης δεν περνά όμορφες μέρες στον Πανιώνιο. Οι “κλίκες” των παλαιότερων τον θεωρούν “ξένο σώμα” και δεν χάνουν ευκαιρία να τον πολεμήσουν ενώ και από την πλευρά της διοίκησης αντιμετωπίζεται απλά σαν ένα χρυσοφόρο κεφάλαιο που κάποια στιγμή θα γεμίσει τα ταμεία του συλλόγου παίρνοντας μεταγραφή σε κάποιον από τους μεγάλους του ΠΟΚ.
Το 1955, η ΑΕΚ διοργανώνει ένα “Κύπελλο Αλληλεγγύης” με τις εισπράξεις του οποίου θα αποπεράτωνε τα έργα στο γήπεδο της. Στους αγώνες συμμετέχει και ο Πανιώνιος και μετά τη λήξη τους η διοίκηση του πιέζει αφόρητα τον Νεστορίδη για να μεταγραφεί σε Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό. Εκείνος αρνείται κατηγορηματικά και πιστός στις προσφυγικές του καταβολές υπογράφει στην ΑΕΚ χωρίς την συγκατάθεση του Πανιωνίου μετά από ενέργειες του αντιπροέδρου της ΑΕΚ Βασίλη Σεβαστάκη. Τιμωρείται από την ΕΠΟ και μένει εκτός αγωνιστικών δραστηριοτήτων για δύο χρόνια. Δύο χρόνια που περνούν με τον Νεστορίδη να αισθάνεται όπως το θηρίο στο κλουβί με μοναδικές ευτυχισμένες στιγμές τον γάμο του με την αγαπημένη σύζυγο του Ελένη και την γέννηση του γιού του. Η λήξη της τιμωρίας του και το ντεμπούτο του με την κιτρινόμαυρη φανέλλα έρχεται τον Σεπτέμβριο του 1957.
Ο ερχομός του στην ΑΕΚ συμπίπτει με φάση “αλλαγής φρουράς”. Το τεχνικό δίδυμο των πρώην παικτών Τρύφωνα Τζανετή – Κώστα Νεγρεπόντη έχει αναλάβει την ομαλή αλλαγή σκυτάλης στην ομάδα από την παρέα των Μαρόπουλου, Δελαβίνια, Αρβανίτη σε αυτήν των νεότερων Σεραφείδη, Σταματιάδη, Πούλη κ.ά. με “συνδετικό κρίκο” τον Γιάννη Κανάκη.
Ο Νεστορίδης θα εδραιωθεί αμέσως στην ενδεκάδα της ΑΕΚ και θα μεγαλουργήσει ως μέλος της. Θα δώσει πολλά στην ΑΕΚ και θα εισπράξει αφειδώς την λατρεία και τον θαυμασμό από τον κόσμο της ομάδας. Ο μύθος του “γητευτή της μπάλας” που τον ακολουθεί, θα γιγαντωθεί προσφέροντας απίστευτες εικόνες σε όσους είχαν την τύχη να τον παρακολουθήσουν. Η αναγνώριση στο πρόσωπο του θα είναι καθολική υπερβαίνοντας τα στενά όρια του οπαδισμού. Ο θαυμασμός και η βαθιά υπόκλιση των αντιπάλων στον μικρόσωμο αέρινο μπαλαδόρο θα αποδοθούν στον μέγιστο βαθμό και εκατοντάδες επικές διηγήσεις θα συνοδεύσουν τα κατορθώματα του. Την παραμονή ενός ντέρμπι με τον Ολυμπιακό θα δημοσιευτεί μια φωτογραφία του Νεστορίδη να δείχνει το δεξί «Γ» της εστίας του Σάββα Θεοδωρίδη και να λέει: «Αν η ΑΕΚ πάρει τη σέντρα, εκεί… θα στείλω τη μπάλα αύριο, από το πρώτο λεπτό». Την άλλη μέρα αμέσως με τη σέντρα, ο Νεστορίδης έβαλε γκολ στη γωνία που είχε υποδείξει στην φωτογραφία. Συνήθιζε να προαναγγέλει τον τρόπο που θα ελιχθεί και που θα στείλει τη μπάλα με το τελικό σουτ. Και επαληθευόταν σε τέτοιο βαθμό που “ανάγκασε” τον ερυθρολεύκων αισθημάτων μα πάνω απ’ όλα φίλαθλο και μεγάλο λαϊκό μουσικό Βαγγέλη Περπινιάδη να γράψει και να τραγουδήσει την επιτυχία της εποχής :
“Και σαν τον Νεστορίδη κανένας δεν θα βγεί,
να λέει πως η μπάλα εκεί θα καρφωθεί.”
Youtube : http://www.youtube.com/watch?v=TiPiRGMok0c&hd=1
Όσοι ευτύχησαν να δούν εν δράσει τον Κώστα Νεστορίδη έχουν να λένε για τις περίτεχνες ενέργειες του. Μιλούν για έναν τεχνίτη ισορροπιστή που ακροβατούσε στηριζόμενος σε ένα από τα πόδια του και με εκρήξεις ταχύτητας και σπασίματα της μέσης αποπροσανατόλιζε κάθε αντίπαλο που φιλοδοξούσε να τον ανακόψει. Όταν δε, έφτανε η στιγμή της εκτέλεσης εκεί ο Νεστορίδης ήταν ασυναγώνιστος. Η μπάλα έδειχνε να ακολουθεί πειθήνια την πορεία που είχε προστάξει ο “αφέντης” της, διαγράφοντας τροχιές ασύλληπτες για τον κοινό νου.

Video: https://m.youtube.com/watch?v=MXBaMHHbjXU

Οι αριθμοί για τα στατιστικά της παρουσίας του στην ΑΕΚ και τα επιτεύγματα του με αυτήν προκαλούν δέος.
Δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία της ΑΕΚ με 225 γκολ σε 262 επίσημα ματς.
Αναλυτικά έχει πετύχει:
· 12 γκολ στο πρωτάθλημα ΕΠΣ Αθηνών
· 32 γκολ στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα
· 140 γκολ στην Α’ Εθνική
· 39 γκολ στο Κύπελλο Ελλάδος
· 2 γκολ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις της uefa
Είναι ο μόνος που έχει αναδειχτεί 5 συνεχόμενες φορές πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος (1959-Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και 1960, 1961, 1962, 1963-Α’ Εθνική).
Ήταν ο σκόρερ του πρώτου επίσημου ευρωπαϊκού τέρματος της ΑΕΚ, τη σεζόν 1963/64 σε αγώνα για το Κύπελλο Πρωταθλητριών κόντρα στη Μονακό.
Είναι ένας από τους τρεις μόλις παίκτες στην ιστορία της ΑΕΚ που κατόρθωσε να σκοράρει 5 γκολ σε έναν αγώνα πρωταθλήματος (το 1963 με αντίπαλο τον Ηρακλή).
Στις 8 σεζόν που έπαιξε στην ΑΕΚ (1957-1965) ήταν ο πάντα ο 1ος σκόρερ της ομάδας με εξαίρεση το 1964 που τον ξεπέρασε ο Μίμης Παπαϊωάννου.
Έχει σκοράρει 13 φορές με απευθείας χτύπημα κόρνερ, μια από αυτές σκοράροντας το ένα από τα τρία γκολ στο μπαραζ τίτλου απέναντι στον ΠΑΟ το 1963 που δίνει στην ΑΕΚ τον τίτλο μετά από 23 χρόνια και στον Νεστορίδη το μοναδικό Πρωτάθλημα Ελλάδας που έχει κατακτήσει.
Έχει κατακτήσει και 1 Κύπελλο Ελλάδος (1964).
Το καλοκαίρι του 1966 ο Κώστας Νεστορίδης “παραδίδει” την κιτρινόμαυρη σκυτάλη στα άξια χέρια της παρέας των Παπαϊωάννου, Σκευοφύλακα, Βασιλείου, Βεντούρη, Σοφιανίδη, Πομώνη, Μπαλόπουλου, Σταματιάδη κ.ά. που θα οδηγήσουν την ομάδα ξανά στον τίτλο του 1968 και όντας διαρκώς στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής και μιας πληρέστερης επαγγελματικής αποκατάστασης βρίσκεται στην Αυστραλία και στην ομογενειακή “Ελλάς Μελβούρνης” σαν παίκτης – προπονητής.
Τι άλλο θα μπορούσε να προκαλέσει ο “Νέστορας” παρά την παραδοχή και την λατρεία των νέων θαυμαστών του. Δυο χιλιάδες φίλαθλοι τρέχουν να δουν την πρώτη προπόνηση του, μερικοί μιλούν για έναν … Βραζιλιάνο με Ελληνικό όνομα, τα γκολ από κόρνερ δεν αργούν να έλθουν και ο Κώστας Νεστορίδης γίνεται ξανά ίνδαλμα. Αν και σε ηλικία 36 χρονών, καταφέρνει το 1966 να βγει πρώτος σκόρερ του πολιτειακού πρωταθλήματος της Βικτωρίας (όπου αγωνιζόταν η Ελλάς Μελβούρνης) με 21 γκολ και βοηθά την ομάδα του να κατακτήσει τον τίτλο. Σε όλα τα γήπεδα που αγωνίζεται επικρατεί συνωστισμός από τα πλήθη των Ελλήνων της ομογένειας αλλά και Αυστραλών που συρρέουν για να τον παρακολουθήσουν.
Την επόμενη χρονιά επιστρέφει στην Ελλάδα για να κλείσει την καριέρα του στην ΑΕΚ, απορρίπτεται όμως από την τότε διοίκηση λόγω του προχωρημένου της ηλικίας του.
Ξαναγυρίζει στην Αυστραλία και την Ελλάς Μελβούρνης και σκοράρει άλλα 12 τέρματα με τη φανέλα της, αυτή τη φορά τερματίζοντας στην 4η θέση του πρωταθλήματος. Ο Σέρβος προπονητής Λιούμπισα Μπρόσιτς με θητεία σε Μπαρτσελόνα, Γιουβέντους, Αιντχόβεν, όταν ανέλαβε την Ελλάς Μελβούρνης το 1967 και ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους για τον Νεστορίδη, είπε: ” Όλοι οι μεγάλοι παίκτες που είδα, κι ανάμεσά τους ο Ντι Στέφανο, ο Πούσκας και ο Πελέ, έκαναν πράγματα ανθρώπινα. Αυτά που είδα να κάνει ο Νεστορίδης, ούτε διδάσκονται ούτε μαθαίνονται.”
Στην Ελλάδα επαναπατρίζεται οριστικά τη σεζόν 1967-68 και κλείνει την καριέρα του στον Βύζαντα Μεγάρων.
Φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας 17 φορές, 2 ως παίκτης του Πανιώνιου και 15 ως παίκτης της Α.Ε.Κ., πετυχαίνοντας συνολικά 3 γκολ. Ο αριθμός των συμμετοχών του είναι δυσανάλογος με την αξία και την προσφορά του καθώς λέγεται ότι δεν είχε τις καλύτερες σχέσεις με τους εκάστοτε εκλέκτορες της Εθνικής.
Το ντεμπούτο του με την γαλανόλευκη φανέλλα πραγματοποιήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 1951.
Αρκετά επεισοδιακή είναι και η θητεία του στην Εθνική Ενόπλων. Το 1950 παρουσιάζεται εθελοντής στην Αεροπορία και αρχίζει η μηχανή των γκολ χωρίς να καταγραφούν πόσα και σε ποιες ομάδες σκόραρε με την Εθνική Ενόπλων που μετείχε στο πρωτάθλημα ΣΙΣΜ. Ανεπιβεβαίωτα στοιχεία κάνουν λόγο για 507 γκολ. Όταν έληξε η θητεία των δύο χρόνων δήλωσε άλλα τέσσερα χρόνια ως ανακληθείς και παρέμεινε στον στρατό έξη συνολικά χρόνια. Σε ένα ματς όμως με την Εθνική Ενόπλων στην Ιταλία το 1956 προέκυψε πολιτικό θέμα σχετικά με το πώς ένας απλός στρατιώτης χωρίς να είναι αξιωματικός μετέχει τόσα χρόνια στην Εθνική Ενόπλων. Τότε του έγινε πρόταση για μονιμότητα στην Αεροπορία αλλά ο Νεστορίδης αρνήθηκε και αποσύρθηκε από την Εθνική.
Από την στιγμή που κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, ο “Νέστορας” ασχολήθηκε με την προπονητική περνώντας από τον πάγκο του Πανηλειακού, της Καλλιθέας και άλλων μικρότερων ομάδων. Βέβαια δεν έπαψε ούτε στιγμή να βρίσκεται δίπλα στην αγαπημένη του ΑΕΚ και ανταποκρίθηκε αμέσως όταν κλήθηκε να τη βοηθήσει από τη θέση του υπηρεσιακού προπονητή ή του βοηθού προπονητή. Έτσι υπήρξε βοηθός των Τιλκόφσκι, Τσαϊκόφσκι στην περίοδο 1981-82 και του Σενέκοβιτς στην περίοδο 1982-83 ενώ σε διαστήματα αυτών των περιόδων χρημάτισε και πρώτος προπονητής ως “υπηρεσιακός”.
Το 2008 ο παλαίμαχος δημοσιογράφος και Ενωσίτης Νίκος Κατσαρός επιμελήθηκε την κυκλοφορία της βιογραφίας του με τίτλο “Κώστας Νεστορίδης, ο μάγος της μπάλας.” από τις εκδόσεις “Άγκυρα”.
Δεν έπαψε ποτέ να ασχολείται με την ΑΕΚ και να διαδίδει την Ιδέα της. Ενίοτε, πράξεις ή δηλώσεις του προκάλεσαν αντιδράσεις σε μερίδα φιλάθλων της ΑΕΚ, κανείς όμως δεν του καταλόγισε το όποιο άλλο κίνητρο πλην της αγνής, άδολης και πολλές φορές ρομαντικής αγάπης του για την ΑΕΚ και τον Δικέφαλο Αετό. Άλλωστε όπως δήλωνε και ο ίδιος :
«Για μένα, η ΑΕΚ είναι το πιο όμορφο κομμάτι της ζωής μου. Είναι το σπίτι μου, είναι η δεύτερη μου οικογένεια. Εγώ είμαι πρόσφυγας, η ΑΕΚ είναι η ομάδα που αγάπησα, σ’ αυτή ήθελα να παίξω και σ’ αυτήν θα αφοσιωθώ μέχρι την τελευταία μου πνοή».
Έκανε πράξη την τελευταία φράση του καθώς παρέμεινε αφοσιωμένος ψυχή τε και σώματι στην Κιτρινόμαυρη Ιδέα μέχρι την Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2023 όταν και έφυγε από την ζωή βυθίζοντας στο πένθος την Οικογένεια της “Ένωσης” …