Ο γεννημένος στις 1/6/1974 Έλληνας ποδοσφαιριστής αποτέλεσε έναν από τους καλύτερους αμυντικούς μέσους στην ιστορία της ΑΕΚ.
Αγωνίστηκε για μια πενταετία (1993/1998) στην Skoda Ξάνθη (πιο πριν είχε παίξει σε Γαλάτσι και Α.Σ. Παπάγου) και μεταγράφηκε στην ΑΕΚ το καλοκαίρι του 1998. Καθιερώθηκε αμέσως ως βασικός αμυντικός χαφ της ομάδας (νωρίτερα στην καριέρα του είχε παίξει και ως στόπερ) και δεν άργησε να εντυπωσιάσει με τις εμφανίσεις του. Δυνατός και γυμνασμένος ποδοσφαιριστής, με διαρκές τρέξιμο στο παιχνίδι του, κάλυπτε πολλούς χώρους στο κέντρο του γηπέδου και βοηθούσε πάρα πολύ στον ανασταλτικό τομέα, χωρίς να λείπει και η συνεισφορά στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας. Ήταν βασικός με όλους τους προπονητές που πέρασαν από τον πάγκο της ομάδας, ενώ σταδιακά έπαιζε όλο και περισσότερο στην εθνική ομάδα των ανδρών. Η μεταγραφή του Θοδωρή Ζαγοράκη το 2000 στην ΑΕΚ, του “έλυσε” ακόμα περισσότερο τα πόδια, με αποτέλεσμα να αποτελέσουν ένα καταπληκτικό δίδυμο στο κέντρο της ομάδας για μια διετία. Το καλοκαίρι του 2002, μην έχοντας και τις καλύτερες σχέσεις με τον τότε διοικητικό ηγέτη της ομάδας Μάκη Ψωμιάδη, αποφασίζει να φύγει, κάνοντας ταυτόχρονα και το μεγάλο βήμα για το εξωτερικό. Μεταγράφεται στην γαλλική Μονακό.
Η πρώτη του σεζόν στην Γαλλία (και παρότι η Μονακό κατακτά τον γαλλικό League Cup) ήταν άτυχη για τον Έλληνα ποδοσφαιριστή, αφού ένας τραυματισμός στο γόνατο τον Φεβρουάριο του 2003, τον αναγκάζει να υποβληθεί σε εγχείρηση. Επιστρέφει στην ενεργό δράση για την περίοδο 2003/2004, όπου πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις. Η Μονακό φτάνει μέχρι τον τελικό του Champions League (όπου χάνει με 3-0 από την Πόρτο) και ο Άκης Ζήκος γίνεται ο μοναδικός μέχρι σήμερα Έλληνας ποδοσφαιριστής που έχει παίξει σε τελικό Champions League. Μάλιστα παραλαμβάνει το μετάλλιό του φορώντας πάνω από την στολή του την ελληνική σημαία. Στην γαλλική ομάδα παραμένει άλλα 2 χρόνια και στην συνέχεια αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα και πάλι για την ΑΕΚ.
Στην δεύτερή του θητεία στην ομάδα της ΑΕΚ, είναι ακόμα πιο έμπειρος και πιο ώριμος πλέον, αλλά από την άλλη μεριά λείπει αρκετά συχνά από αγώνες, λόγω συχνών τραυματισμών. Η απόδοσή του πάντως είναι και πάλι πολύ καλή και γίνεται ένας εκ των ηγετών της ομάδας, θέλοντας πολύ να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα με τα κιτρινόμαυρα. Φτάνει πολύ κοντά στον στόχο της κατάκτησης ενός πρωταθλήματος για την περίοδο 2007/2008, αλλά τα γεγονότα με την υπόθεση “Βάλνερ” εκείνη την σεζόν του στερούν αυτή την χαρά. Τον Δεκέμβριο του 2007, έχοντας πλέον ζήσει “στο πετσί του” την αντιμετώπιση που έχει ο Ολυμπιακός από την ελληνική διαιτησία, κάνει κάποιες δηλώσεις που προκαλούν αίσθηση με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί από τον αθλήτικό δικαστή για δυό αγωνιστικές. Το τελευταίο ματς της καριέρας του (στις 20/4/2008) με τον Αστέρα Τρίπολης στο ΟΑΚΑ (νίκη της ΑΕΚ με 2-0), είναι το παιχνίδι του Άκη Ζήκου που έχει μείνει πιο έντονα χαραγμένο στην μνήμη τόσο του ίδιου όσο και των φίλων της ομάδας. Γνωρίζει πρωτοφανή αποθέωση από 45.000 περίπου κόσμο και (παρότι αστοχεί σε εκτέλεση πέναλτυ, έχοντας πάρει την απόφαση να το εκτελέσει κατόπιν “απαίτησης” του κόσμου) τελειώνει με τον καλύτερο τρόπο την μεγάλη καριέρα του (https://www.youtube.com/watch?v=nxDv…ature=youtu.be).
Με την ΑΕΚ κατέκτησε 2 κύπελλα (2000,2002) και συνολικά είχε 155 συμμετοχές και 6 γκολ για το πρωτάθλημα, ενώ αγωνίστηκε στην καριέρα του και 18 φορές με την εθνική ομάδα των ανδρών. Η απόφαση του Ότο Ρεχάγκελ να μην τον συμπεριλάβει στην αποστολή της εθνικής ομάδας για το Euro 2004 προκάλεσε μεγάλη έκπληξη, αφού προερχόταν από μια καταπληκτική σεζόν με την Μονακό (όντας και φιναλίστ της διοργάνωσης του Champions League) και η ιστορία αυτή αποτελεί το μεγαλύτερο παράπονό της καριέρας του.
Το καλοκαίρι του 2013 ο Άκης Ζήκος επέστρεψε στην οικογένεια της ΑΕΚ, αναλαμβάνοντας την θέση του υπεύθυνου των ακαδημιών της ομάδας. Παραιτήθηκε από την θέση αυτή το καλοκαίρι του 2015.