Ο Πατρινός αμυντικός γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1962 στην Αχαϊκή πρωτεύουσα. Ο πατέρας του από τον Πύργο και η μητέρα του από την Ήπειρο, βρέθηκαν στην Πάτρα σε αναζήτηση εργασίας κι εκεί δημιούργησαν την πολυμελή οικογένεια τους με έξι παιδιά. Πολύ σύντομα, μετά την γέννηση του Χρήστου, η οικογένεια μετανάστευσε στην Γερμανία όπου ο πατέρας του εργάστηκε σαν ανθακωρύχος στις πόλεις Ομπενχάουζεν και Ντύσσελντορφ. Ο μικρός Χρήστος έζησε για επτά χρόνια στην Γερμανία και η οικογένεια επέστρεψε στην Πάτρα όταν εκείνος τελείωνε το Δημοτικό.

Όπως και τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του, εκείνη την εποχή, ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο από νωρίς, στην αρχή ερασιτεχνικά και στην συνέχεια με την ένταξη του στην ομάδα της ΑΕΚ Πατρών. Η … καρμική “σχέση” του με την ΑΕΚ δεν περιορίζεται στο όνομα της πρώτης ομάδας του καθώς η μετακίνηση του στην Παναχαϊκή έγινε με την υπόδειξη του αείμνηστου Φράντισεκ Φάντρονκ που τότε ήταν τεχνικός στην μεγάλη ομάδα της Πάτρας. Στην αρχή της καριέρας του αγωνιζόταν σαν μέσος μέχρι να τον καθιερώσει στην θέση του δεξιού μπακ ο Κώστας Καραπατής. Διακρίθηκε με την φανέλα της Παναχαϊκής κι έγινε “μήλο της Έριδος” για τις μεγάλες ομάδες με ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό και ΑΕΚ να πρωτοστατούν.

Ο Κώστας Δαβουρλής, παίκτης – ορόσημο της Παναχαϊκής και του Πατραϊκού ποδοσφαίρου, πίστευε πολύ στις δυνατότητες του Βασιλόπουλου και προωθούσε την μεταγραφή του σε μεγάλη ομάδα, δίνοντας ένα ελαφρύ προβάδισμα στον Ολυμπιακό όπου είχε αγωνιστεί και εκείνος. Ο Δαβουρλής του είχε “κολλήσει” και το παρατσούκλι “Σπούργος” (σπουργίτης) που έμελλε να τον ακολουθήσει σε όλη τη καριέρα του λόγω της μικροκαμωμένης σωματοδομής του. Οι επαφές των “ερυθρόλευκων” με τον Άρη Λουκόπουλο δεν καρποφόρησαν βρίσκοντας εμπόδια στο οικονομικό και με ενέργειες των Ανδρέα Βούλγαρη και Δημήτρη Τυροβολά, πείστηκε ο Ανδρέας Ζαφειρόπουλος να τον φέρει στην ΑΕΚ το καλοκαίρι του 1986 πληρώνοντας στην Παναχαϊκή 16 εκατ. δραχμές. Αποφασιστικό παράγοντα για την τελική απόφαση του “Ζήτα” αποτέλεσαν οι προσωπικές συστάσεις του Δαβουρλή που συνόδευσε τον Χρήστο στις συζητήσεις του με την ΑΕΚ.

Στην πρώτη του χρονιά στην “Ένωση” δεν θα καταγράψει συμμετοχή. Στο τελευταίο του ματς με την Παναχαϊκή είχε τραυματιστεί στον προσαγωγό και η πλημμελής αποθεραπεία σε συνδυασμό με την εντονότερη προπόνηση στην ΑΕΚ τον έβγαλαν εκτός δράσης. Έχασε την προετοιμασία της ομάδας στην Γερμανία και κάθε φορά που προσπαθούσε να επιστρέψει τον γύριζαν πίσω επανειλημμένες υποτροπές. Εκτός όλων των άλλων βρέθηκε στην ΑΕΚ σε μια περίοδο που η ομάδα πελαγοδρομούσε με Φαφιέ και Αλέφαντο στον πάγκο της. Ο ερχομός του Τόζα Βεσελίνοβιτς στην “Ένωση” το καλοκαίρι του 1987 σήμανε και την απαρχή της καθιέρωσης του Βασιλόπουλου στην Κιτρινόμαυρη άμυνα κυρίως σε θέση δεξιού μπακ. Με σύσταση του Βεσελίνοβιτς, το καλοκαίρι του 1988 χειρουργείται στην Γιουγκοσλαβία από τον μετρ των επεμβάσεων στους προσαγωγούς Νέστοβιτς. Χάνει μεν την πρώτη προετοιμασία της ΑΕΚ με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς αλλά απαλλάσσεται από το πρόβλημα με τους προσαγωγούς και σύντομα τίθεται στην διάθεση του Σερβοέλληνα τεχνικού. Ο Μπάγεβιτς ήταν αυτός που τον χρησιμοποίησε πολλές φορές σε μια ιδιότυπη θέση “ελεύθερου” στόπερ, σε ρόλο man-to-man πάνω σε επικίνδυνους αντιπάλους επιθετικούς. Ιστορία έγραψαν οι μονομαχίες του με τον Δημήτρη Σαραβάκο σε πολλά ντέρμπυ εναντίον του Παναθηναϊκού, όταν μάλιστα σε αρκετά ματς κατάφερε να περιορίσει αισθητά τον μεγάλο Έλληνα επιθετικό. Από την άλλη μεριά “μαύρη” βραδυά του Χρήστου Βασιλόπουλου ήταν στον αγώνα Αιντχόφεν – ΑΕΚ 3-0 για το Κύπελλο Πρωταθλητριών της περιόδου 1992-1993 όταν είχε αναλάβει να μαρκάρει τον Ρομάριο χωρίς επιτυχία, αφού ο Βραζιλιάνος σούπερ-σταρ πέτυχε χατ-τρικ.

Η καριέρα του στην ΑΕΚ έληξε σχετικά άδοξα μετά από ένα “περίεργο” χτύπημα του Ρουμάνου Στόϊκα στο εκτός έδρας ματς κόντρα στην Λάρισα στις 7 Μαρτίου 1993. Ένα κάταγμα στην ωμοπλάτη δεν τον αφησε ποτέ να επανέλθει παρά τις επανειλημμένες -και ίσως βιαστικές- απόπειρες. Μετά την αποχώρηση του από την “Ένωση” αγωνίστηκε για έναν χρόνο στην Καλαμάτα και στη συνέχεια για ενάμιση χρόνο στην Προοδευτική όπου και κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια.

Σε γενικές γραμμές ήταν πάντως ένας μαχητικός, γρήγορος και αρκετά αποτελεσματικός αμυντικά (αλλά μάλλον μέτριος επιθετικά) ποδοσφαιριστής που η καριέρα του στην ΑΕΚ άφησε θετικό “πρόσημο”. Αποτελούσε συνήθως βασικό ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, αγωνίστηκε σε 134 αγώνες πρωταθλήματος πετυχαίνοντας 2 γκολ ενώ κατέγραψε και 14 Ευρωπαϊκές συμμετοχές με την Κιτρινόμαυρη φανέλα. Με τα κιτρινόμαυρα πανηγύρισε -αποτελώντας συνήθως βασικό στέλεχος της ενδεκάδας- 3 πρωταθλήματα (1989,1992,1993), 1 Super Cup (1989) κι 1 League Cup (1990), ενώ ήταν κι αρχηγός της ομάδας για την περίοδο 1992-1993 όταν η ΑΕΚ κατέκτησε το Πρωτάθλημα.
Τον Αύγουστο του 2016 ο Χρήστος Βασιλόπουλος  επέστρεψε στην οικογένεια της ΑΕΚ αναλαμβάνοντας πόστο στα τμήματα υποδομής της ομάδας ενώ προσέφερε τις υπηρεσίες του και ως σκάουτερ με αρμοδιότητα στον νομό Αχαΐας. Είναι παρών σε όλες σχεδόν τις εκδηλώσεις των παλαιμάχων της ομάδας και παρακολουθεί από κοντά την ΑΕΚ.