Ντανιέλ Μπατίστα (Daniel Baptista Lima) – (1989/1992 και 1995/1999)

Ένας από τους ποιοτικότερους επιθετικούς στην ιστορία της ΑΕΚ αλλά και του ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα.
Γεννήθηκε στις 9/9/1964 στο Πράσινο Ακρωτήρι (Capo Verde) και είναι ανηψιός του παλαιού παίκτη του Πανιωνίου Νόνι Λίμα. Αρχικά έπαιξε στον Εθνικό Πειραιώς με τα χρώματα του οποίου εντυπωσίασε κι έγινε σύντομα “μήλον της Έριδος” μεταξύ των μεγάλων ομάδων της Αθήνας. Τελικά το καλοκαίρι του 1989 προτιμάει να μεταγραφεί στην ΑΕΚ κι ενώ τον διεκδίκησε έντονα κι ο Ολυμπιακός.
Δεν άργησε πολύ να εντυπωσιάσει και στην ΑΕΚ. Παίζοντας είτε ως δεύτερος επιθετικός, είτε ως σέντερ φορ, ήταν παίκτης που, εκτός του ότι ξεχώριζε με το παρουσιαστικό του (ψηλός, γεροδεμένος, συνήθως με μακρύ μαλλί “ράστα”), διακρινόταν έντονα και αγωνιστικά, αφού συνδύαζε σε πολύ υψηλό βαθμό την ουσία με το θέαμα. Πολύ δυνατός, με μεγάλο διασκελισμό, σουτ -“κεραυνό”, καλή κεφαλιά και περίτεχνες ενέργειες ήταν ένας παίκτης που κατά καιρούς μάγευε την εξέδρα. Ήταν σχετικά αργός σε κίνηση όταν βρισκόταν σε “κλειστούς” χώρους στο γήπεδο, αλλά η δύναμη και η τεχνική του τον βοηθούσαν πολύ να κερδίζει τους αντιπάλους αμυντικούς. Από την αλλη μεριά, όταν έβρισκε χώρους στο γήπεδο ήταν πολύ γρήγορος, εκμεταλλευόμενος και τον μεγάλο διασκελισμό του. Ορισμένες φορές έδινε την εντύπωση του νωχελικού παίκτη, χωρίς μεγάλη όρεξη, ειδικά όταν δεν βρισκόταν στην μέρα του, αλλά σε γενικές γραμμές φρόντιζε να επαναφέρει άμεσα τα θετικά σχόλια για το ταλέντο του και την αξία του με τις εκπληκτικές του εμφανίσεις. Πολύ σημαντικό στοιχείο υπέρ του, το γεγονός ότι κατάφερνε να “μιλάει” πολύ συχνά σε μεγάλα παιχνίδια. Επίσης πέτυχε πάρα πολλά εντυπωσιακά γκολ στην καριέρα του, αφού είχε φοβερά δυνατό κι ευθύβολο σουτ, πολύ καλή κεφαλιά, ενώ η εξαιρετική τεχνική του τον βοηθούσε να πετυχαίνει και γκολ με τεχνικά σουτ, να συνδυάζεται όμορφα και με τους συμπαίκτες του και να ξεσηκώνει και την εξέδρα με κάποιες εντυπωσιακές ατομικές ενέργειες.
Ξεκίνησε πολύ καλά από την πρώτη του κιόλας σεζόν στην ΑΕΚ (1989/1990), παρότι είχε και κάποιους τραυματισμούς. Αποτέλεσε μαζί με τους (πολύ φορμαρισμένους εκείνη την εποχή) Πατίκα και Χριστοδούλου μια πολύ καλή τριπλέτα επιθετικών στο ρόστερ της ομάδας και είχε πολύ καλή παρουσία πετυχαίνοντας 15 γκολ σε 29 αγώνες πρωταθλήματος με την ΑΕΚ να τερματίζει στην 2η θέση (πίσω από τον Παναθηναικό). Η επόμενη σεζόν (1990/1991) δεν ήταν καλή για την ομάδα (3η θέση στο πρωτάθλημα χωρίς ουσιαστικά να μπει καθόλου στην διεκδίκησή του από ένα σημείο και μετά), αλλά ο Μπατίστα κάνει και πάλι πολύ καλή σεζόν (για δεύτερη συνεχή χρονιά πρώτος σκόρερ της ομάδας, αυτή την φορά πετυχαίνοντας 13 γκολ), ενώ μεταξύ άλλων πετυχαίνει και το νικητήριο γκολ εναντίον του ΟΣΦΠ σε ματς που έγινε στην Ρόδο (ΑΕΚ-ΟΣΦΠ 1-0). Και τις δύο αυτές χρονιές ο Μπατίστα αγωνίστηκε κυρίως στην θέση του σέντερ φορ. Η περίοδος 1991/1992 φέρνει στην ΑΕΚ τους Δημητριάδη και Αλεξανδρή και ο Μπάγεβιτς, προκειμένου να τους “χωρέσει” όλους στην ενδεκάδα, μετακινεί τον Ντανιέλ Μπατίστα σε θέση περιφερειακού επιθετικού. Ο Μπατίστα είναι πιθανώς ακόμα πιο εντυπωσιακός: κάνει εξαιρετικό δίδυμο με τον Βασίλη Δημητριάδη στην επίθεση και βοηθάει πολύ την “Ένωση” να κατακτήσει το πρωτάθλημα (πέτυχε και 10 γκολ). Κάνει επίσης εξαιρετικές εμφανίσεις στην Ευρώπη (για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ) σκοράροντας εναντίον της Βλάζνια (ΑΕΚ-Βλάζνια 2-0), της Σπαρτάκ Μόσχας (ΑΕΚ Σπαρτάκ Μόσχας 2-1) και της Τορίνο (ΑΕΚ-Τορίνο 2-2).
Το καλοκαίρι του 1992 με την λήξη του συμβολαίου του (και σε περίοδο διοικητικών αλλαγών στην ΑΕΚ) αποφασίζει να μετακομίσει στον Ολυμπιακό δυσαρεστώντας τον κόσμο του “δικεφάλου”. Μάλιστα διαψεύδει τον τότε νέο πρόεδρο της ομάδας Δημήτρη Μελισσανίδη που ατυχώς είχε δηλώσει ότι ο Μπατίστα μόνο αν …ασπρίσει θα πάει στον ΟΣΦΠ. Στην ομάδα του Πειραιά, έχει μεν καλή παρουσία, αλλά δεν πιάνει τα υψηλά στανταρντ απόδοσης που είχε στην “Ένωση”. Πάντως οι φίλοι της ΑΕΚ σίγουρα θα τον θυμούνται ως αντίπαλο για κάποια γκολ που έβαλε σε ντέρμπυ εναντίον της…
Το καλοκαίρι του 1995 επιστρέφει στην ΑΕΚ (τον φέρνει ο τότε νέος ιδιοκτήτης Μιχάλης Τροχανάς) πιάνει εξαιρετική απόδοση και πάλι, και “αναγκάζει” με τις εμφανίσεις του μέρος των φίλων της ομάδας να τον συγχωρήσει -εν μέρει- για την τότε επιλογή του να μετακινηθεί στον Ολυμπιακό.
Κατα την περίοδο 1995/1996 συμμετέχει ως βασικός σέντερ-φορ στην “διαστημική” ομάδα που παρουσίασε η ΑΕΚ, βοηθώντας μάλιστα και με το ομαδικό του παιχνίδι όπως “πρόσταζε” ο τρόπος παιχνιδιού που ακολούθησε εκείνη την σεζόν ο τότε προπονητής της ομάδας Ντούσαν Μπάγεβιτς. Έβαλε 10 γκολ στο πρωτάθλημα, ενώ είχε μεγάλη συμμετοχή στην κατάκτηση του κυπέλλου (πέτυχε 8 γκολ στον θεσμό, σκοράροντας 2 φορές στον τελικό με τον Απόλλωνα, ενώ σκόραρε νωρίτερα μεταξύ άλλων και 2 φορές εναντίον του ΟΣΦΠ καθώς και 1 φορά εναντίον του ΠΑΟ). Η περίοδος 1996/1997 είναι επίσης εξαιρετική, αλλά υπήρξαν και τραυματισμοί. Πέτυχε πάντως (δημιουργώντας μια εξαιρετική τριπλέτα στην επίθεση με τους Κωστή και Νικολαίδη) 7 τέρματα στο πρωτάθλημα ενώ σκόραρε και στο κύπελλο εναντίον του Ολυμπιακού στη Ν. Φιλαδέλφεια (ΑΕΚ-ΟΣΦΠ 2-1), σε μια σεζόν που η ΑΕΚ στέφθηκε και πάλι κυπελλούχος Ελλάδας. Στην ΑΕΚ αγωνίστηκε για άλλα 2 χρόνια και παρά τους νέους τραυματισμούς βοήθησε αρκετά και πάλι, ως παρτενέρ του Ντέμη Νικολαίδη στην επίθεση, πετυχαίνοντας μάλιστα και μερικά ακόμα σημαντικά γκολ, όπως για παράδειγμα το γκολ εναντίον του ΟΣΦΠ σε ματς πρωταθλήματος της περιόδου 1998/1999 στη Ν. Φιλαδέλφεια (νίκη της ΑΕΚ με 2-0).
Πολλές γενικότερα οι μεγάλες του στιγμές με την ΑΕΚ, αφού -μεταξύ άλλων- σκόραρε συχνότατα σε σημαντικά ντέρμπυ, ενώ πετύχαινε και πολλά θεαματικά γκολ. Ένα γκολ που θα μείνει αξέχαστο πάντως, είναι το φάουλ “οβίδα” εναντίον της Τορίνο στη Ν. Φιλαδέλφεια (http://youtu.be/DFleg5odVyo), σε ματς για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ της περιόδου 1991-1992 (σε μια εποχή που οι Ιταλοί δημοσιογράφοι του έδωσαν το προσωνύμιο “Γκούλιτ των φτωχών”). Σημαντικό επίσης παιχνίδι κατά την δεύτερη περίοδο παρουσίας του στην ομάδα το ματς ΟΣΦΠ-ΑΕΚ 1-3 για το κύπελλο της περιόδου 1995-1996, όταν πέτυχε και 2 γκολ.
Ο Μπατίστα είχε 167 συμμετοχές και 67 γκολ στο πρωτάθλημα με την ΑΕΚ, ενώ το 1994 απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα (προηγουμένως είχε αποκτήσει διαδοχικά την πορτογαλική και την ολλανδική υπηκοότητα) και έπαιξε συνολικά στην εθνική ανδρών 12 ματς (πετυχαίνοντας 2 γκολ). Ήταν ο πρώτος “έγχρωμος” παίκτης που έπαιξε στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.
Με την ΑΕΚ κατέκτησε 1 πρωτάθλημα (1992), 2 κύπελλα (1996,1997), 2 Super Cup (1989,1996) κι 1 League Cup (1990), ενώ σήμερα βρίσκεται (με τα 67 του γκολ) στην 9η θέση των σκόρερ όλων των εποχών της ΑΕΚ για το πρωτάθλημα. Επίσης μοιράζεται μαζί με τους Λάκη και Μπλάνκο την 4η θέση στους ευρωπαικούς σκόρερ της ΑΕΚ με 8 γκολ.
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας (την οποία έκλεισε παίζοντας στον Άρη Θεσσαλονίκης μέχρι το 2001), έγινε επαγγελματίας προπονητής στην Ελλάδα και δούλεψε για μεγάλο διάστημα στις ακαδημίες της ΑΕΚ. Σήμερα εξακολουθεί να εξασκεί το επάγγελμα του προπονητή ποδοσφαίρου, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει να έχει συνεργασία με τις ακαδημίες της ΑΕΚ.

Video: https://www.youtube.com/watch?v=nbjx…layer_embedded, https://www.youtube.com/watch?featur…&v=isPnOHgYgjA